چند ثانیه سکوت../ اوضاع کشور و جشن دمبوره!

در حالیکه هنوز شکریه مفقود، صدها دختر دانش آموز مجروح و روی تخت های خانه ها، شفاخانه ها ویا چشم انتظار خییران برای کمک جهت انتقال به خارج کشور به منظور مداوا بسر می برند و جامعه دانش آموزی ومردم همچنان در شوک می باشند، جشنواره دمبوره در مرکز سیاسی مردم هزاره ها شهر بامیان برپا گردیده است!

باقطع نظر از احکام فقهی مربوط به متن و حواشی این مراسم، برگزاری چنین مراسمی در شرائط کنونی و اوضاع سیاسی و امنیتی کشور بویژه در ایامی که عزاداری، تظاهرات و تحصن در شهرهای مختلف داخل و خارج کشور وحتی در مقابل نمایندگیهای سازمان ملل و دادگاه بین المللی لاهه و مقر سازمان درسوئیس و سائر نقاط جهان در جریان است برگزاری چنین جشنواره جز بلاهت سیاسی، انحراف افکار عمومی و بازی در زمین دشمن، نمی توان تعبیر نمود!

در حالی که جهانیان گاهی برای یک هنجار شکنی سیاسی یا حقوقی، مسابقات جهانی المپیک را متوقف می کنند حج را تعطیل موقت می نمایند، اجلاس های مهم جهانی و بین المللی را برسم اعتراض، لغو می کنند! چه اشکال داشت امسال آنرا بخاطر اعتراض به نسل کشی هزاره ها تحریم می کردند یا لااقل پائیزی و تابستانی می کردند. آیا این خود توطئه ای مبنی بر عادی سازی نسل کشی هزاره ها و فراموشی شکریه و شهدای روزه دار دانش آموز لیسه سیدالشهدا نیست ؟ آیا تفکیک بین کابل و بامیان که در اولی سوگواره و در دومی جشنواره باشد سیاست استعماری و عبدالرحمانی نیست؟ و ما در میدان دشمن بازی نمی کنیم؟!

ملتی که حافظه تاریخی نداشته باشد؛ خواسته یا نخواسته، مجبور به پرداخت تاوان مکرر، ندامت همیشگی و شکست پیاپی می باشد! و هیچگاه به سوی درمان درد و التیام رنج خویش نشتافته نجات نمی یابند. در مقابل، دشمن نیز هرگونه نقشه را با کمترین هزینه ای بر آنان تطبیق خواهد کرد!

راستی اگر بیداری، بیدارگری آنهم در پیمانه جهانی و برانگیختن احساس همدردی بشری ونهادهای بین المللی از مهترین برکات شهادت شهدای مظلوم لیسه سیدالشهدا (ع) بشمار می رود، جشنواره جاری در بامیان، دهن کجی و خبط نابخشودنی سیاسی در برابر آن فاجعه، می باشد که در صدد انحراف افکار عمومی و حساسیت زدایی، غفلت زایی و لاپوشی تصفیه قومی جاری، تلقی می گردد!

راستی کسی می داند در محفل بزرگ تجلیل از دمبوره! حتی برسم خارجیان، از این گلهای تشنه و روزه دار بخون آغشته، یادی شد؟ یا از بابت برگزاری آن، کمکی برای خانواده های شهدا و مجروحان و بقیه السیف فلک زده شان، جمع آوری گردید؟ یا جهت ادای احترام به قربانیان نسل کشی هزارها، حتی به سبک باداران خارجی هم که شده لا اقل یک دقیقه یا چند ثانیه سکوت نمودند؟

به قلم دکتر عبدالمجید ناصری