چاهکن در چاه است!

دشمنی سنتی پاکستان با هند، جغرافیای آسیب پذیر و ضعف اقتصادی اش، سبب شد که این کشور بر روی تقویت بدویت در افغانستان از طریق تربیت نیروهای افراطی دینی و برجسته ساختن هویت قبیله ای سرمایه گذاری کند.
این کشور با این سرمایه گذاری، هم تهدید بالقوه علیه هند غیرمسلمان را بازتولید می کرد، هم بر افغانستان به عنوان عمق استراتژیک خود مسلط بود و هم برای تقویت اقتصادش، پول غربی ها و عربها را پارو می کرد.
اما اکنون همین سرمایه گذاری، مایه دردسر خود پاکستان شده و این کشور مصداق روشن ضرب المثل “چاهکن در چاه است” گشته است.
تصورم این است که حمله پاکستان به کنر و خوست و … نه تنها ریسمانی برای خروج آن کشور از این چاه خودکنده نمی شود، بلکه بیشتر در چاه فرو می رود.
.
در جانب مقابل، فهمم این است که:
تنها راه رهایی افغانستان از سلطه پاکستان، سرمایه گذاری بر مدنیت است. به خصوص در مناطقی که سرمایه گذاری پاکستان در آن مناطق بیشتر بوده است.

علی فائق