خون‌ همه رنگین است

دولت افغانستان امروز را به مناسبت شهادت دانشجویان و محصلان دانشگاه کابل، روز عزا و ماتم ملی اعلام کرده است. اگر یک‌سال بابت این فاجعه ملی، عزای ملی اعلام شود، بازهم در مقابل این مصیبت که دل‌های انسان‌های آزاده و با وجدان را داغ‌دار کرده و به درد آورده است، کم است. منتها تصمیم دولت افغانستان در ارتباط با اعلام ماتم ملی، از سر اخلاص و احترام به خون فرزندان این سرزمین نبوده بلکه به منظور بهره‌برداری سیاسی صورت گرفته است.

یک هفته پیش از حادثه دانشگاه کابل، فاجعه مرکز آموزشی کوثر رخ داد اما دولت صرفاً با یک محکومیت تکراری و کلیشه‌ای که بیانیه آن مثل همیشه از پیش آماده بود، از کنار آن گذشت. حادثه مرکز آموزشی موعود و حوادث مشابه آن مثل مسجد جوادیه هرات و حتی حمله انتحاری در مسجد هسکه‌مینه ولایت ننگرهار که بیش از تلفات دیروز، تلفات داشتند اما هیچ‌کدام دولت را تکان نداد و حتی هیئتی را برای بررسی‌ این فجایع ملی هم تعیین نکرد.

اگر از دیدگاه ارگ ریاست جمهوری، همه خون‌ها با ارزش بودند و از خون شهروندانش استفاده ابزاری نمی‌کرد، شاید اکنون شاهد فاجعه دیروز دانشگاه کابل نبودیم. سخن پایانی این که خون همه مردم افغانستان رنگین است اما دولت از عینک سیاسی، بعضی خون‌ها را کم‌رنگ و بعضی خون‌ها را پر‌رنگ می‌بیند. مسئله این است.

محمد مرادی