خشم جریان ترور از قیام‌های مردمی

در پی تعرض و حملات اخیر طالبان به مناطق مسکونی در بخش‌هایی از افغانستان از جمله ولایت‌های شمالی این کشور، مردم به تنگ آمده‌اند و به جنگ آمده‌اند. بیداری مردم، سه جریان را به شدت خشمگین کرده است.

جریان اول، قطب تروریسم جهانی یعنی گروه طالبان است که از قیام مردم عصبانی است. در دو روز گذشته حداقل، بیست یادداشت و مقاله در واکنش به قیام‌های مردمی، در رسانه‌های طالبان منتشر شده است. مثلاً طالبان دیروز در مطلب رسمی از ساکنان شمال خواستند که از قدرت‌نمایی دست بردارند و در غیرآن سرکوب خواهند شد.

جریان دوم، لابی‌گران و طالبان نیکتایی پوش مانند «محمد اسماعیل‌یون» و «محمدعثمان روستار تره‌کی» هستند که اکنون «عبدالستار سعادت» رئیس سابق کمیسیون رسیدگی به شکایات انتخاباتی و مشاور سابق اشرف غنی نیز به جمع آنان پیوسته است. این دایه‌های مهربان‌تر از مادر، به بهانه این که جنگ‌ها شدت نگیرد، دفاع مردم را در برابر متجاوزین طالبان، محکوم کرده‌ اما در واقع آنان در همراهی و همدردی با طالبان، در برابر مردم جبهه گرفته‌اند.

جریان سوم که از قیام‌های مردمی عصبانی است، گلبدین حکمتیار و طرفداران وی است. رسانه‌های وابسته به حزب اسلامی نیز در چند روز اخیر، علیه قیام‌های مردمی، مطالب منتشر می‌کنند. گاهی تعصبات، انسان را چنان کور و کر می‌کند که نه حقیقت را می‌بیند و نه صدایی را می‌شنود. اگر گوش شنوایی باشد، به جریان‌های ترور باید گفت که مردم شمال و یا مناطق دیگر افغانستان زندگی عادی خود را به پیش می‌بردند و این طالبان بودند که به مناطق آنان حمله کردند و مردم هم مجبور شدند از خود دفاع کنند.

در واقع، امروز خشم جریان‌های ترور و عوامل آن‌ها از قیام‌های مردمی، نشان می‌دهد که مثلث ترور، قصد داشت در همین مرحله کار را یکسره کرده و دولت را سرنگون کند اما بیداری مردم باعث شد که این فاجعه رخ ندهد و افغانستان به دوره سیاه و تاریک برنگردد. لذا اکنون آنان با تمام توان درصدد محکوم کردن مدافعان مردمی هستند که در برابر حملات طالبان از خود مقاومت نشان داده‌اند.

در اخیر، این نکته را قابل یادآوری می‌دانم که قیام‌های مردمی از بیداری توده‌ها برای تغییر سرنوشت‌شان حکایت دارد اما اگر این حرکت‌های خودجوش درست مدیریت نشوند و یا از آن‌ها سوءاستفاده سیاسی، قومی، زبانی و منطقه‌ای صورت بگیرد، جای نگرانی دارد ولی هرچه باشد، تبعات و عواقب آن به دوش طالبان است زیرا این گروه آشوب‌طلب، به مناطق آنان حمله کرده است.

محمد مرادی