افغانستان یک زمین بازی است

افغانستان یک زمین بازی است. در این زمین، بازی همواره برگزار بوده اما خود مردم افغانستان هیچگاه بازیگر نقش اصلی نبوده‌اند. ما نه تنها بازیگر نقش اصلی نبودیم و هیچ نقشی در برگزاری و برنامه‌ریزی بازیها نداریم بلکه تماما برای دیگران بازی می‌کنیم.
سردمداران کشور عروسک‌های خیمه‌شب بازی بوده‌اند و مصداق روشنی از این بیت
ما همه شیریم، شیران عَلَم
حمله‌مان از باد باشد دم بدم
آمریکا، بازیگران بین المللی و منطقه‌ای طوری در این زمین بازی می‌کنند که انگار صاحب ندارد. همین یک ماه پیش بود که بدون هماهنگی و حتی اطلاع دادن به صاحب خانه (اگر صاحب داشته باشد) رفت و اینک بدون اجازه بر می‌گردد. در فاصله این رفتن و آمدن فجایع زیادی اتفاق افتاد، کشور، دستاوردهای بیست ساله و تجهیزات نظامی تا پهپادهای پیشرفته که به افغانستان داده شده بود تحویل طالبان شد. تمام آن‌چه که شعار دادند و ما به آن دل‌ خوش کردیم و در حمایت از آن ادا و اطوار مدنیت در آوردیم، پوچ بود. دنیای غرب در دهه اخیر وجهه اخلاقی خود را بیش از پیش تخریب کرد و نتوانست این سوال مردم دنیا را پاسخ دهد که چه طور از یک طرف سخن از حقوق ‌بشر، آزادی، دموکراسی، برابری می‌گویید و از طرف دیگر تمام نظام‌های استبدادی و غیر مردمی وابسته و گاو‌های شیرده شما است. شما در “بیانیه استانبول” با حضور ۱۹ نفر استراتژیست از دو سوی آتلانتیک خواستار دموکراتیزه کردن خاور میانه و جهان و برداشتن این تناقض از برابر غرب شدید، چه شد؟
مشخصا آمریکا باید این پرسش‌ مردم افغانستان را جواب گوید که چرا و چگونه سیاست خود در قبال افغانستان را از مجرای یک فاشیست پشتون دنبال کرده یک هویت قبیله‌ای و یک رژیم ایدیولوژیک را بر مردم افغانستان تحمیل کرد. رژیمی که هیچ یک از ارزشهای ادعایی شما را قبول ندارد.؟
این بار هم فقط رژیم عوض می‌شود ولی ماهیت فاشیستی و قهقرایی آن عوض نمی‌شود. سیاست حذف، تبعیض و سرکوب در راستای تک‌صدایی و تک قومی کردن کشور به شدت دنبال خواهد شد و ملت‌سازی از نوع افغانی و یونی آن یا همان “افغان ملت” دمار از روزگار مردم افغانستان در خواهد آورد.
خدا حافظ آزادی، خدا حافظ برابری و عدالت اجتماعی!
تشکر آمریکا، تشکر سازمان ملل و همسایگان خیرخواه!

رسول حمیدی