اشتباه ما چه بود؟

پس از فروپاشی جمهوریت، باید بصورت اساسی نسبت به گذشته ای مان فکر کنیم. کجای کار می لنگید؟ اشتباه ما چه بود؟ چه عواملی باعث شد که بازهم شاهد یک تقاطع ویران گر تاریخی دیگر در کشور باشیم؟ از بیان حقایق و واقعیت ها چشم پوشی نکنیم. عملکرد خود را بصورت منطقی در معرض نقد قرار دهیم. ترس از بیان اشتباهات خود نداشته باشیم. اگر مسوولیت های مان را بدرستی انجام ندادیم، باید عذر خواهی کنیم و طرح نو بریزیم.
این گونه نیست که همه چیز یک شبه نابود شد، گیرم چنین باشد بازهم هزاران سوالی هست که باید بدور از هر گونه تعلقات به آنها پرداخت و جواب روشن ارایه کرد. باید گفتمان ملی بصورت درست شکل گیرد. هیچ قومی، گروهی، حزبی، مجموعه ای نباید در لاک های دفاعی خویش پنهان شوند. باید جرئت کنند و آنگونه که انسانی، منطقی، مستدل و غیر جانبدارانه هست، وارد گفتگو شوند.
من معتقدم تالب دیر یا زود رفتنی است، اما اگر ظرفیت قوی ملی میهنی در برار تالب، تفکر و ایدیولوژی تالب شکل نگیرد، این بار اکر هفتاد کشور را هم بیارید، از پس مشکلات اساسی افغانستان بر نخواهند آمد.
بنا ما باید در قدم نخست یک گفتمان ملی را شکل دهیم. نقد بر قومیت و قوم گرایی معنای دشمنی تلقی نگردد و واکنش های معمول و مرسوم را به همراه نداشته باشد.
تفکر افراطی معضل جدی است باید به آن پرداخت و راه حل جستجو کرد.
به هر روی باور من این است که اگر فروپاشی نظام بیست ساله بازهم ما را بیدار نکند و در مسیر یک گفتمان ملی که برآیند اش شکل گیری یک جبهه واقعی ملی میهنی نباشد، دیگر توقع داشتن یک افغانستان متحد با مفهوم دولت ملت را نخواهیم داشت.

سید میثم احسانی