از “مرگ” ایمن الظواهری، فقط “مصیبت” آن سهم ماست!

با کشته شدن ظواهری توسط پهبادهای امریکایی در منطقه دیپلماتیک نشین کابل (وزیراکبرخان) تحلیل ها و برداشت های بسیار و متفاوتی از این حادثه ارایه شده است، که احتمالا هرکدام گوشه و بخشی از قضیه را پوشش می دهد؛ اما در مجموع این که:
-امریکا حضور جدی دارد و خواهد داشت، و این حضور فقط و فقط در راستای منافع آن کشور قابل تعریف است؛

• ارتباط محکم و جدی میان گروه های تروریستی، خصوصا گروه های نو ظهور تروریستی و سازمان های استخباراتی قدرت های دارای منافع و نفوذ در افغانستان وجود دارد؛
  -هیچ گروه تروریستی بدون هماهنگی و حمایت توانایی حضور و فعالیت در افغانستان را ندارد؛
  -هر تروریست و گروه تروریستی تاریخ انقضا دارد و سرنوشت آن به نقشش در این بازی ها دارد؛
  -همان گونه که مرگ بن لادن تاثیر مثبتی برای سرنوشت مردم ما نداشت، کشته شدن الظواهری نیز چنان است و چه بسا بازی های استخباراتی و فعالیت گروه های تروریستی را وارد مرحله سخت تر سازد؛
• همان گونه که سیاسیون کشور در بهره برداری از فرصت ها و بازی در صحنه سیاست ملی ناتوان بوده اند، اینک نیز چنان است.
  -در نهایت این بازی در نبود تفکر و اراده ملی ادامه خواهد داشت.

عبدالشکور اخلاقی