
درس هفتم| اهل گفتوگو باشیم!
پس یکی از درسهای مهم قیام امام حسین (ع) برای همه آزادگان و خردمندان عالم حل اختلافات از طریق گفتوگو و منطق است. این روش، در مقابل به کاربردن زور و خشونت میباشد. زور، خشونت و قلدری در منطق انسانی جایی ندارد.
پس یکی از درسهای مهم قیام امام حسین (ع) برای همه آزادگان و خردمندان عالم حل اختلافات از طریق گفتوگو و منطق است. این روش، در مقابل به کاربردن زور و خشونت میباشد. زور، خشونت و قلدری در منطق انسانی جایی ندارد.
مبارزه با ستم و ستمگر و رفع ظلم و تبعیض و حاکمیت عدالت از مهمترین اهداف مبارزه اصلاحطلبانه امام حسین(ع) است.
یکی از درسهای قیام امام حسین (ع) آزادگی و سربلندی است. ارزش آزادگی حتّی بیش از خود زندگی میباشد. انسان آزاده، آزادگی خود را به هیچ چیز این دنیا معاوضه نمیکند.
درس چهارم قیام امام حسین (ع) برای ما این است که در برابر دشمنان دین و ارزشهای انسانی از مرگ نهراسیم. جان را بدهیم و جانان را به دست آوریم. مرگ، از زندگیای در تحت ستم و با ذلّت و خواری بهتر است. در انتخاب مرگ نباید ترسید و نباید درنگ کرد. چنین مرگهایی، زندگی دایمی در پی دارد.
این روزها که افغانستان مورد تهاجم سپاه یزیدی قرار دارند، فهم و تحلیل عمیقتری از حماسه عاشورا را ممکن و میسور ساخته است.
تقابل منطق و بیمنطقی همیشه بوده و بازهم خواهد بود. این تقابل در کربلا به صورت آشکار و عبرتآموز دیده میشود. میتوان از آن عبرت گرفت و آموخت.
پرسش کانونی فلسفهی سیاسی این است که چه کسی، چرا و چگونه باید حکومت کند؟ در جامعهای که دو قطبِ حاکمان و نخبگان رویاروی هم ایستاده و درگیر پیکار سیاسی نهان هستند، هریک از این پرسشها اگر پاسخِ درست و موجهی نیابند، خودبهخود زمینهی مبارزهی آشکار، نافرمانی و گاهی مبارزهی مسلحانهی نخبگان با حاکمان فراهم میشود.
امام حسین(ع) به ما آموخت که در برابر غیرخدا عزیز و سربلند باشیم و تنها در پیشگاه خدا متواضع باشیم؛ چنانکه میفرمایند: «فانّی لا اری الموت الاّ سعاده ولا الحیاه مع الظالمین الاّ برما.» (من در چنین محیط ذلّتباری، مرگ را جز سعادت و زندگی با این ستمگران را جز رنج و نکبت نمیدانم.)
بازهم محرّم از راه رسید؛ ماه عشق و فداکاری، ماه عزّت و غیرت و ماه توکّل و اعتماد به خدا. این ماه، سال یکبار از زندگی ما عبور میکند تا از او بیاموزیم و اندیشهها و رفتارمان را در ترازوی او بگذاریم که چقدر وزن دارند. محرّم، خود را به ما نشان میدهد تا برخی از ارزشهای انسانی در زیر گردوغبار زندگی روزمره و گرفتاریهای زمانه کمرنگ و فراموش نشوند.
غدیر، عصاره و نتیجه آفرینش و خلاصه مکتب وحی است. غدیر، تنها واقعه ای تاریخی نیست؛ بلکه اساس دین و ثمره نبوت است. غدیر، مجموعه وقایعی سرنوشت ساز و خطبه آن، قانون نامه زیربناییِ اسلام است که چکیده آن، جمله «مَنْ کُنْتُ مَوْلاه فهذا عَلیٌ مَوْلاه» می باشد.