اکنون وقت آن است که مهدی مجاهد نسبت خود را با طالبان روشن کند و اگر چنین نشود، حتی اگر مدافعین بلخاب پیروز هم شوند، تاریخ، این جنگ را در خود ثبت نخواهد کرد. چون درگیری بر سر کسب امتیازهای درون گروهی، ارزش ثبت در تاریخ را ندارند.
از همان نخست معلوم بود که در برابر طالب که نماد عریان زورگویی است، نمیشود جز با توسل به زور به زبان دیگری سخن گفت.
اگر مولوی مهدی بخواهد افکار عمومی را با خود همراه کند و احیانا پشتیبانی جبهه مقاومت را هم در کنار خود احساس کند دقیقا در همین مقطع مهم، باید تکلیف خودش را با طالب مشخص کند.
اسد الله سعادتی در تازه ترین واکنش نسبت به تنش مولوی مهدی تنها فرمانده هزاره تبار طالبان و این گروه، خواستار حل مسالمت آمیز این قضیه شد.
غلام فاروق وردک، وزیر معارف در زمان حکومت حامد کرزی و وزیر دولت در امور پارلمانی در حکومت محمد اشرف غنی که به تازگی به دعوت طالبان به کابل برگشته، اعضای نیروهای طالبان که در سال‌های گذشته در جریان جنگ کشته شده‌اند، را «شهید» خوانده و برای‌شان دعا کرده است.
بلخاب در یک قدمی جنگ قرار گرفته است؛ جنگ طالبان با مولوی مهدی یکی از فرماندهان خودشان.
فاطمه پیمان، نامزد افغانستانی حزب کارگر برای مجلس سنای استرالیا، برنده ششمین و آخرین کرسی ایالت استرالیای غربی شد.
فهم این مطلب که نزاع مولوی مهدی با اداره کابل بر سر منافع است یا او، حقیقتا از طالب بریده، نیازمند گذشت زمان است و به نظر من هنوز نمیشود در این رابطه به صورت قاطع سخن گفت.
عبدالعزیز کاملوف، مشاور امنیت ملی ازبکستان در دیدار با امیرخان متقی وزیر خارجه طالبان از او دعوت کرد ماه آینده در کنفرانس سیاسی–امنیتی که به میزبانی ازبکستان برگزار میشود، شرکت کند.
با خود فکر کن که در یک مسجد در کابل نماز ادا می کنی، حمله انتحاری میشود و تو در بین جسد های افتیده از نماز گذاران زنده میمانی و کمی هوش ات کار میکند و میبینی که تروریست های دیگر بعد از انفجار مسلح داخل میشود …