چرا کودکان تمایلی به خوردن غذا ندارند؟

بررسی دلایل و مشکلات نخوردن غذا از سوی کودکان و نوجوانان

مشکلات درگرفتن غذا میتواند ناشی از یکی موارد ذیل باشد:

1-    ناکافی بودن وناهماهنگی حرکات دهن.

2-    ضعیفی ناشی از امراض مزمن.

3-    بی اشتهائی.

4-    مسائل رفتاری فی مابین والدین و اطفال.

5-    احساس درد در هنگام خوردن غذا.  

اطفال بنابر دلایل مختلف مشکلات در تغذیه دارند که شامل ناتوانی حرکی دهن (آفات یا حالات یکه باز شدن دهن را محدود میسازد، مشکلات درجویدن ویا بلع، استنشاق مواد غذائی)،مشکلات قلبی و ریوی که سبب خستگی وضعیفی میگردد، تشوشات معدی معائی که سبب تولید درد میشود، مسایل اجتماعی و احساسی، داشتن مشکل در نظم اوقات غذائی میباشد.

حاصل همه اینها رد کردن خوردن غذا توسط طفل است. اطفال و نوجوانان در صورت داشتن حس ترس و درد ممکن از خوردن غذا خود داری کنند. آنها ممکن تجربه ناخوشایند (احساسی و فزیکی) از غذا خوردن داشته باشند. آنها ممکن افسرده باشند که یک سبب عمده اجتناب کردن از خوردن غذا همانا افسرده گی میباشد.و یا اینکه به پرستاری تسلیم داده میشوند که کمتر توجه درتغذیه طفل میکند. وکودکان نسبت بی نظم بودن اوقات غذائی خوردن غذا را رد میکنند. اطفال مصاب به انومالی های ولادی مانند تنگ بودن یک قسمت مری بعد از آن که این نقیصه برطرف گردید نیز مشکلات درتغذیه میداشته باشند و ازباعث داشتن درد درخوردن غذا از خوردن آن اجتناب میورزند.

همچنان نزد اطفال کوچک مشکلات دیگر در دهن شان چون پخته شده گی دهن و زبان موجود میباشد که خود سبب ایجاد درد شده درنتیجه طفل خوردن غذا را رد میکنند.

اطفال دیگر که حملات خفه شدن درهنگام تغذیه را تجربه کرده اند از ترس دوباره مواجه شدن با چنین حالت نمی خواهند غذا بخورند. یکتعداد اطفال دیگر درصورتیکه والدین یا پرستار بخواهد به زور به وی غذا دهد از خوردن غذا اجتناب میورزند. گروپ دیگر اطفال بنابر مشکلات که داشتند وبرای مدت طولانی 1-2 ماه اول حیات یا توسط تیوب انفی معدوی ویا هم ازطریق وریدی تغذیه شده اند بعد از بهبودی نسبت ناآشنائی با تغذیه از طریق دهن از خوردن غذا خودداری میکنند. افسرده گی نزد اطفال ارتباط مستقیم با نخوردن غذا دارد.

رد کردن غذا توسط اطفال نیز میتواند صورت پذیرد که در مورد فواید آن به اطفال جوانتر ازطرف والدین شان معلومات داده نمیشود. یکتعداد بسیار به شکل قاطع با دور دادن سر خود به جناح مخالف خوردن غذا را رد میکنند و یکتعداد دیگر با تف نمودن غذا به بیرون یا دور انداختن غذا خوردن غذا را رد میکنند.

زمان که یک متخصص اطفال میخواهد علت رد نمودن غذا را توسط اطفال پیدا کند بهتر است به چند مورد دقت بیشتر داشته باشد. اول اینکه یک تاریخچه مختصر و دقیق مخصوصآ تاریخچه اجتماعی والدین گرفته شود. که در برگیرنده معلومات درمورد ادراک والدین از رفتار کودک و انتظارات آنها ازطفل میباشد.

دوم یک معاینه فزیکی مکمل نزد طفل باید صورت گیرد که در برگیرنده فعالیت های حرکی جوف دهن، ساختمان اناتومی آن و دیگر حالات مانند فعالیت های عصبی و ابنارملتی های فزیولوژیک که زمینه ساز رد نمودن غذا خوردن هستند باشد. اطفال از نظر روانی و نشونمو باید ارزیابی گردند.

این دو بسیار مهم پنداشته میشوند. چون موجودیت افسرده گی ویا هم تآخر نشونمو در این معاینه تثبیت میگردد.

سوم درصورت امکان ترکیبات و ترتیب غذا بصورت زنده باید مشاهده گردد. در نهایت باید داکتر در مورد بعضی چیز ها والدین را کمک کند. مانند اینکه اطفال سلیقه های مخصوص به شخصیت خود را داشته و هرکدام غذا های متفاوت را دوست دارند وممکن غذا های را که دوست ندارند رد کنند.

تداوی: قبل از این که مداخله غرض تداوی صورت گیرد خوب است که عامل سببی شناسائی و برطرف گردد. برای والدین ضروری است که اطفال خود راازنظر برخورد و سلوک زیر نظر داشته باشند ولی هیچگاه خواهشات خودرا بالای آنها تحمیل نکنند. برخورد و سلوک اطفال ممکن نیاز به تغیر داشته باشد بنآ والدین باید زمینه مناسب پرورش را فراهم سازند.

هرگاه شکایت عمده ناکافی بودن وزن گیری باشد بررسی های بیشتر نیاز است. در تشخیص تفریقی باید همراه با نخوردن غذا دیگر موراد چون مشکلات صحی که درست تداوی نشده است درنظر باشد.

علت عمده وزن گیری ناکافی اخذ ناکافی کالوری است. از دست دادن بیش ازحد وزن بدن ممکن از باعث استفراغات یا اسهالات یا سوجذب ویا هم تمام موارد باشد. درچنین حالات معاینات دقیق و بیشتر غرض رسیدن به تشخیص نیاز است.

معاینات لابراتواری complete blood count,ESR, معاینات ادرار و کلچر ادرار، blood urea nitrogen ، الکترولیت ها ،creatinine ،معاینه مواد غایطه برای موجودیت شحم و خون مخفی ، تخمه ویا شکل فعال پرازیت لازمی است.

به نوشته یادگارافغان،بعضی دکتوران طرف دار معاینه فعالیت جگر و غده درقیه نیز هستند. درپهلوی این همه معاینه فعل بلع نزد طفل بصورت فعال اجرا گردد و مشاهده شود که چگونه صورت میگیرد. درضمن دیده شود که طفل مذکور دچار gastro esophageal diseases نباشد

به نسبت مغلق و پیچیده بودن این پروسه یک تیم مختلط لازم است که وزن گیری ناکافی را تشخیص و تداوی کند. این تیم شامل نرس ، داکتراطفال، مددکار اجتماعی، متخصص تغذی ، روانشناس ودیگر بخش ها میباشد.

هدف عمده تداوی این اطفال که پروسه وزن گیری ناکافی دارند ایجاد یک میتود وصفی برای وزن گیری مناسب و ایجاد برخورد خوب خانواده گی میباشد.

بعضی رهنمود ها اهداف ذیل را درتداوی پیشنهاد میکنند.

1-    ایجاد یک تشخیص جامع که تمام فکتور های وزن گیری نامناسب را دربرگیرد.

2-    وقفه های تغذی ویا حالاتیکه سبب به تعویق افتادن تغذیه میگردند باید پیگیری وجستجو گردد واز وزن گیری مناسب خودرا قانع و آگاه سازیم.

3-    تغیر مثبت در برخورد و سلوک خانواده واز طرف دیگر وزن گیری مناسب و رشد روانی اجتماعی که برخاسته ازاین حالت است را زیر نظر داشته باشیم.

4-    فامیل هایکه درجستجو راه های کمک نمودن به اطفال شان هستند باید حمایت شوند.

نویسنده / رنحوریار دکتور ذبیح الله فضلی ترینر متخصص سرویس داخله اطفال شفاخانه حوزوی ابوعلی سینای بلخی مزارشریف