مواضع تأسف آور و درد آور ما!

اظهارات آماری آمریکا جای تأسف ندارد؛ آنچه تأسف آور و درد آور می‌باشد مواضع ما است!

مواضع تعدادی از دوستان در قبال اظهارات وزارت امور خارجه شیطان بزرگ در مورد تعداد نفوس شیعیان و هزاره‌ها سخت ناامید کننده است.

تعدادی می‌نویسند: متأسفانه وزارت امور خارجه آمریکا زانوی خود را روی گلوی زخمی هزاره‌های تبعیض دیده گذاشت.

برخی دیگری نوشتند: گناه از آمریکا نیست. آمریکا طبق گزارش‌های پشتونها اعلام می‌کند.

دسته سوم به زعم خودشان خواهان تظاهرات علیه آمریکا، به خاطر حمایت از دولت فاشیستی، شدند.

این اظهارات بیانگر این است که یا نسبت به سیاست‌های گذشته‌ای آمریکا چیزی نمی‌دانیم یا می‌دانیم و ضبطش نموده‌ایم اما از ربط و تحلیلش عاجزیم.

بزرگواران!
مگر در دوران جنگ سرد و پس از آن، آمریکا و عمالانش چه نوع کمک‌های اطلاعاتی، نظامی و اقتصادی نسبت به مردم ما کرده بودند که ما تا حالا امیدوار ‌ماندیم و الآن با اظهارات فتنه انگیزش تأسف می‌خوریم و می‌گوییم که زانوی خودش را روی گلوی زخمی ما گذاشته است؟

این اظهارات آمریکا جای تأسف ندارد؛ چون زانوی آمریکا و عمالانش همواره و همیشه روی گلوی این مردم بود. سر باز زدن آمریکا از کمکهای مهم اطلاعاتی، نظامی و اقتصادی نسبت به این مردم و در عوض، حمایت از دیگران علیه این مردم، گویای خوبی در مورد این واقعیت است.

پس اظهارات آمریکا جای تأسف ندارد. آنچه تأسف آور است، ربط ندادن اظهارات آمریکا به مواضع گذشته وی و دلخوشی‌های بی موردما است.

آن دوستانی که می‌فرمایند آمریکا خبر ندارد، باز خیلی ساده لوحانه فکر می‌کنند؛ فکر می‌کنند آمریکا تازه از کوه و بیابان وارد یک شهر شده است که از هیچ چیزی آن سر در نمی آورد. حال آنکه بسیاری از این بدبختیها زیر سر خودش است.

دوستانی هم که خواهان تظاهرات اند، نمی‌دانیم به نفع چه کسانی می‌خواهند تظاهرات نمایند؟ و با این تظاهرات چه کسانی را می‌خواهند در یک جبهه قرار بدهند و کدام جبهه را می‌خواهند تضعیف نمایند؟

به نظر می‌رسد به جای این حرفها و تأسف خوردنها به خود برگردیم و خطاها و نواقص خویش را جبران نماییم.

محمد امین احسانی