معلمان مرگ‌آفرین و بدکردار!

هرچند در روز معلم، بایسته است که از معلمان نیک‌کردار به‌عنوان سازندگان شخصیت متعلمین‌شان تجلیل شود؛ اما معلمی روی دیگری نیز دارد که به‌طور معمول در سایه است و کسی از آن یاد نمی‌کند.

آن روی معلمی، معلمان بدکردار است. معلمانی که کارشان تعلیم نفرت به کودکان پاک‌طینتی است که می‌توانند قلب پر از محبت داشته باشند.

به‌نظرم این معلمان مرگ‌آفرین یک تفاوت اساسی با معلمان سازنده دارند؛ که آن آموزش ترویج‌گری به‌جای پرسندگی است.

اگر از این منظر به تعلیم و تربیت و معلمی بنگریم، معلمیِ خوب چیزی جز فلسفه‌ورزی و زنده‌نگه‌داشتن حس پرسش‌گری کودکان نیست. جهان کوکان جهان سوال و جهان مِهر است.

معلم بد، معلمی است که فرضیه‌ها و پلشتی‌های تولیدشده توسط بزرگ‌سالان بد را وارد ذهن و جهان کوکان می‌کند و آن را به‌جای سوال (عقلی) و مِهر (قلبی) می‌نهد.

این دسته از معلمان نیز معلم‌اند و روز معلم به‌همان اندازه که متعلق به معلمان خوب است، متعلق به معلمان بد نیز است.

بنابراین می‌توان به برخی از معلم‌ها و به‌جامعه‌ای که دچار این گونه معلم‌ها هستند این روز را نه تبریک، که تسلیت گفت!
.
نوت: احساس می‌کنم خصوصیت برجسته‌ی آدمی که به‌گونه‌ای با انسانیت او ارتباط دارد، توان #تردید و #تمرّد است. معلم بد این توان را از شاگردانش سلب می‌کند و به‌جای آن قطعیت و سرسپردگی دائمی را قرار می‌دهد!

علی فائق