مدعیان فرهنگ هزارگی از جنگ درون فرهنگی تا وادادگی در برابر امور فرنگی!

  • انتشار: ۲۱ جدی ۱۳۹۹
  • سرویس: دیدگاهفرهنگ و هنر
  • شناسه مطلب: 104013

پیش از همه، توجه به چند نکته لازم و مفید خواهد بود:

۱- فرهنگ گرچه ظاهرا به آداب و رسوم ظاهری نیز اطلاق می‌شود، اما اگر به آثار محققین ژرف اندیش و فیلسوفان فرهنگ مراجعه نماییم، درخواهیم یافت که فرهنگ خمیرمایه تمدن و امور گوناگون بیرونی است و حالت نرم افزاری دارد.

۲- در میان جلوه‌های گوناگون و به ظاهر متفاوت یک فرهنگ و یک تاریخ هیچ‌گونه بی‌گانگی و تضاد واقعی معنا ندارد؛ زیرا بی‌گانگی واقعی در میان اموری معنا پیدا می‌کند که از فرهنگ‌های متضاد ناشی شده باشد نه از یک فرهنگ و یک تاریخ.

۳- وادادگی گرچه به “عقب نشینی” به جای ایستادگی استفاده می‌شود اما در حقیقت چیزی فراتر از “عقب نشینی” و به معنای تقدیم همه امتیازات به حریف و تسلیم کامل در برابر اوست.

حال با توجه به نکات ذکر شده به خوبی می‌توان درک نمود که در این چند روز مدعیان حمایت از فرهنگ خودی و هزارگی در برابر فرهنگ وارداتی، با این‌که بسیاریشان طلبه هم هستند، نه تنها از فرهنگ هزارگی حمایت نکردند و نمی‌کنند بلکه همواره درپی تحقق و تشدید جنگ درون فرهنگی از یک سو و به دنبال ترویج وادادگی در برابر امور فرنگی از سوی دیگر اند.

تحقق و تشدید جنگ درون فرهنگی را دنبال می‌کنند چون پوشش هزارگی را در برابر پوشش‌های لبنانی، عراقی و ایرانی قرار می‌دهند و با این تقابل انگاری، هم جنگ درون فرهنگی را شعله‌ور و تشدید می‌کنند و هم هزاره‌ها را از حوزه تمدن اسلامی جدا می‌کنند؛ در حالی که پوشش‌های نامبرده در عین تفاوت‌های صوری و ظاهری، هم خانواده و ناشی از یک فرهنگ و یک تاریخ اند و دارای روح و اهداف مشترک.

ترویج وادادگی در برابر امور فرنگی را دنبال می‌کنند چون در قبال هر نوع برنامه‌های مبتذل و صد در صد ضد فرهنگ این مرز و بوم یا سکوت مرگبار را پیشه می‌نمایند و یا در قالب آزادی بیان و آزادی عقیده از آن وقیحانه حمایت می‌کنند. حمایت از برنامه مزخرف آریانا سعید در بامیان، توجیه خوابیدن و طنازی نوامیس هزاره در جلو دوربین‌های مؤسسات شناخته شده، سکوت مرگبار در برابر توهین لیسه معرفت به شهدای مظلوم دوم اسد و بی‌تفاوتی شرم آور در قبال برنامه یلدایی، که در آن نامحرمان نظاره گر نوامیس سر برهنه و بی‌حجاب هزاره بودند، همه شواهد خوبی بر تسلیم شدن کامل و ترویج وادادگی در برابر امور فرنگی توسط این مدعیان روشنفکری است.

خلاصه این مدعیان فرهنگ هزارگی، جز ایجاد جنگ درون فرهنگی و ترویج وادادگی در برابر امور فرنگی کاری نکردند و نمی‌کنند.

محمد امین احسانی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟