لوی جرگه ای برای هیچ

حکومتی‌های ما کمپاینچی‌های اصلی لوی‌جرگه بودند و از تصمیم لوی‌جرگه و حکومت برای رهایی قاتلین مردم و نیروهای امنیتی با تمام توان دفاع و آن را در راستای دستیابی به صلح تفسیر و منتقدین را چپ‌وراست محکوم می‌کردند.

اما حالا سخنگوی غنی می‌گوید که ما تعهدی به رهایی این افراد باقی مانده نداریم، ضمن آنکه دوستان بین‌المللی ما (آلمان، استرالیا و فرانسه) نیز در مورد رهایی آن‌ها ملاحظه دارند.

رهانکردن این تعداد از قاتلین مردم، آغاز گفتگوی صلح را با چالش مواجه کرده است، حال از همان کمپایچی‌ها باید پرسید که شما اکنون چگونه آن موضع‌گیری قبلی تان را توجیه و از تصمیم‌ جدید حکومت حمایت می‌کنید؟

اگر حکومت حاضر نبود که این افراد را رها کند، چرا ۳۳۰ میلیون افغانی پول بی‌زبان را مصرف و لوی‌جرگه تشکیل داد؟ وقتی به خاطر عدم استقلال و ترس از استرالیا، فرانسه و آلمان، مصوبه لوی‌جرگه را زیر پا می‌گذارد، چرا لوی‌جرگه را برگزار کرد؟. حالا این کمپاینچی‌ها چه توجیهی دارند؟

حکومت، به یک نحوی می‌خواهد پنج سال آینده را با بازی موش و گربه تیر کند تا دوره‌ی پنج ساله خود را تکمیل کند، زیرا در صورت آغاز گفتگو یا طالبان امارت انحصاری می‌خواهند یا حداقل خواهان تشکیل حکومت موقت خواهند شد که ادامه حکومت غنی را با خطر مواجه می‌سازد.

محمد نسیم جعفری