عزت و آزادگی

پس از فروپاشی امپراتوری عثمانی و بسطِ سلطه‌ی استعماری و غارتگرانه‌ی غرب بر دنیای اسلام که دست‌نشانده‌گی و سرسپرده‌گی اکثر حاکمان و حکومت‌های مسلمان را در پی داشت؛ برای نخستین بار یک کشور اسلامی، هیمنه‌ی نظامی و هژمونی سیاسی و سیطرۀ جهانی غربِ غارتگر و ستمگر را با اقتدار و افتخار به چالش کشیده است.

پهبادِ ابرقدرت اول دنیا را با موشکِ ساخت خود سرنگون می‌کند؛ بدون اینکه امریکا قادر به هیچ عکس العملِ تلافی‌جویانه باشد. کشتی انگلیس را مقتدرانه توقیف می‌کند؛ بدون اینکه انگلیس و اروپا و ناتو حتی جرئت رجزخوانی یا تهدید نظامی را داشته باشد.

چه ایران‌ستیز باشیم و چه ایران‌گرا، چه دلباخته‌ی غرب باشیم یا دلخسته از غرب، بی‌تردید ایران در این چهل سال، پرچمدار عزت و عظمت و منادی استقلال و اقتدار دنیای اسلام بوده است و در این مسیرِ پرخطر، هزینه‌های هنگفتی هم پرداخت کرده است.

حتی اگر این تقابل و تخاصم در نهایت به درگیری نظامی ایران و غرب بینجامد و آن نبرد احتمالی منجر و منتج به شکست و انقراض جمهوری اسلامی گردد؛ باز هم نظام ایران با عزت و افتخار و اقتدار به زاویه‌ی تاریخ رفته است؛ نه با ذلت و خفت و سرافکندگی؛ درست مانند شهادت امام حسین که مرگِ با عزت را بر زندگی با ذلت ترجیح داد و از سوی آزاداندیشان جهان برای همیشه عنوان «سرور آزادگان» را کمایی کرد.

علی نجفی