داستان پیچیده دست ها

به نقل از وبلاگ «سید مصطفی موسوی مبلغ» دست دادن و نوع خوش و بش کردن در عرف دیپلماتیک پیچیدگی های خاص خودش را دارد. این مساله، یکی از مهم ترین رفتارهایی است که هر دیپلماتی باید بر آن مسلط باشد و به همین علت، ضوابط پیچیده و خاصی بر آن حاکم است.

اما دیپلمات ها چطور با هم خوش و بش می کنند؟

در عرف دیپلماتیک شما باید اصول متعددی را رعایت کنید. مثلا نباید دست طرف مقابلتان را، به خصوص اگر از کشوری باشد که با شما روابط خوبی دارد، به حالت عمودی در بیاورید، به گونه ای که پشت دستش متمایل به زمین باشد؛ نباید دست طرف مقابلتان را سفت فشار دهید؛ نباید برای طولانی مدت آن را نگه دارید؛ نباید دستتان را زودتر از دیپلماتی که سِمَتش از شما بالاتر است به سمتش دراز کنید.

از مهم ترین نکته ها تقدم در دست دادن میزبان است. برای مثال اگر شما وزیر امور خارجه باشید و ملاقاتی با وزیر خارجه کشوری دیگر داشته باشید، با فرض اینکه ملاقات هم در کشور خودتان صورت می گیرد، این شما هستید که باید ابتدا دستتان را دراز کنید و بعد از دست دادن هم این شما هستید که باید دستتان را بکشید، نه طرف مقابل. در ضمن در ابتدای ملاقات، ایشان باید به سمت شما بیاید و شما باید بایستید، نه اینکه شما هم به سمت او حرکت کنید.

در دست دادن با مقامات مختلف هم باید تقدم را رعایت کنید که حفظ کردن ترتیب تقدم ها خودش می تواند پوست از کله تان بکند! مثلا اگر نماینده ای از پاپ در ملاقات حضور داشته باشد، این فرد بر کاردار اولویت دارد. یعنی شما در این جلسه باید به این ترتیب دست بدهید: وزیر امور خارجه ـ سفیر ـ نماینده پاپ ـ کاردار و …

یکی از چیزهایی که گاهی اوقات خیلی جنجال برانگیز می شود، ملاقات با دیپلمات ها زن خارجی و دست دادن با آنهاست. طبق تعالیم اسلامی دست دادن با خانم ها جایز نیست ولی از آنجایی که خیلی از دیپلمات های کشورهای مسلمان، (مانند دیپلمات های کشورهای عربی) این قاعده را رعایت نمی کنند، شناخت چندانی بین خیلی از مقامات خارجی نسبت به این اصل وجود ندارد.

همین امر گاهی باعث ایجاد سوء تفاهم هایی در عرصه بین المللی می شود. حتما شما هم بارها و بارها این تصاویر را دیده اید که دیپلمات خانم دستش را به طرف دیپلمات ایرانی دراز می کند، اما مقام ایرانی دست نمی دهد و با حرکتی دیگر با او خوش و بش می کند.

اخیرا مقامات ایرانی به خاطر اینکه این سوء تفاهم را بر طرف کنند چاره اندیشی جالبی کرده اند؛ مسئولان تشریفات ایران، قبل از ملاقات، مقامات طرف خارجی را از این اصل آگاه می کنند تا آنها با دراز کردن دست خود، اسباب سوء تفاهم را فراهم نکنند.

نحوه دست دادن ها به قدری مهم است که بارها و بارها از سوی تحلیل گران بررسی می شود و از روی حالات دست، بسیاری از نکات را تحلیل می کنند.

خلاصه اینکه همین جور الکی نیست و کلی دنگ و فنگ دارد؛ کلی قاعده و قانون پشت دست دادن های دیپلمات ها نهفته است و هر حالتی می تواند نشانگر مطلبی خاص باشد.