حیوانات بهشتی کدامند؟ معرفی حیواناتی که به بهشت می روند!

اینکه آیا در بهشت غیر از انسان ها موجودات دیگری نیز وجود دارند یا خیر، اینکه پرندگان و حیوانات بهشتی کدام یک از حیوانات و پرندگان هستند موضوع مورد بحث این مقاله است.

اینکه آیا حیوانات هم مانند انسان ها به بهشت می‌روند یا خیر جای بحث و تأمل است. در میان علما بر سر این مسئله اختلافاتی هست. گروهی از آنان بر این عقیده هستند که قیامت فقط مخصوص انسان و جنیان است و حیوانات در آن روز محشور نخواهند شد.

اما بر اساس ظاهر بعضی از روایات و آیات مشهور، این اعتقاد در میان برخی از علما و بزرگان وجود دارد که حیوانات هم مانند انسان‌ها در قیامت مبعوث شده و به اندازه‌ای که درک و شعور دارند جزا داده می‌شوند.

بر اساس برخی از این روایات می‌توان گفت در میان نعمت هایی که خداوند برای بندگان مقرب خود خلق کرده است مرغان و پرندگان بهشتی هستند. دو فایده ای که اینها برای اهل بهشت دارند یکی آواز خوش آنهاست که بسیار جان نواز است و دیگری (و لحم مما یشتهون)، گوشت خوشمزه آنها می‌باشد.

از پیامبر گرامی اسلام نقل است که می‌فرمایند، بهترین طعام ها در این دنیا و جهان آخرت گوشت است و بهترین گوشت ها هم گوشت مرغان و پرندگان می‌باشد.

پرندگان نیز مانند دیگر حیوانات بهشتی همگی دارای حیات هستند. از پیامبر گرامی اسلام همچنین نقل است که فرموده اند: در بهشت مرغانی به پرواز در می‌آیند که هر کدام هفتاد هزار پر دارند.

و هر گاه هر کدام از مومنین میل به طعام داشت یکی از آنها می آید و پرهای خود را بر سر سفرۀ او می‌افشاند و از هر پر او طعامی متفاوت از طعامی دیگر، که از برف سفیدتر و از عسل شیرین‌تر است به وجود می‌آید.

بعد از تناول غذا توسط مومن، آن مرغ به پرواز در می ‌آید و بر شاخه های درختان بهشت جای می‌گیرد، تا نوبتی دیگر. از امام صادق(ع)، پرسیدند آیا در بهشت غنا و آواز هم وجود دارد؟

حضرت فرمودند بله. در بهشت درختانی هست که خداوند به بادها فرمان می‌دهد تا هنگام وزش از آن درخت ها سازها و آوازهایی برآید که گوش خلق خدا تا آن روز به زیبایی و خوش آهنگی آن سازها نشنیده است.

سپس فرمود این آوازها برای کسانی است که به دلیل ترس از خداوند از شنیدن ساز و آواز های حرام در این دنیا خودداری کرده اند.

نام حیوانات بهشتی:

روایات متعددی وجود دارد مبنی بر اینکه چه حیواناتی وارد بهشت می‌شوند. اکثر این روایات در تفسیر علامه قمی نقل شده است. در این تفسیر جناب قمی روایتی را نقل کرده اند که به امام رضا(ع) نسبت داده می‌شود.

امام رضا(ع)، می‌فرمایند:

فَقَالَ الرِّضَا (ع) فَلَا یَدْخُلُ الْجَنَّهَ مِنَ الْبَهَائِمِ إِلَّا ثَلَاثَهٌ- حِمَارَهُ بَلْعَمَ وَ کَلْبُ‏ أَصْحَابِ الْکَهْفِ وَ الذِّئْبُ وَ کَانَ سَبَبُ الذِّئْب أَنَّهُ بَعَثَ مَلِکٌ ظَالِمٌ رَجُلًا شُرْطِیّاً- لِیُحْشِمَ قَوْماً مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ یُعَذِّبَهُمْ- وَ کَانَ لِلشُّرْطِیِّ ابْنٌ یُحِبُّهُ، فَجَاءَ ذِئْبٌ فَأَکَلَ ابْنَهُ فَحَزِنَ الشُّرْطِیُّ عَلَیْه

در میان چهار پایان فقط سه رأس از آنها وارد بهشت می‌شوند، الاغ بلعم باعورا، سگ اصحاب کهف و آن گرگی که به دلیل ظلم بیش از اندازۀ یک پاسبان فرزند او را که بسیار برایش محبوب بود خورد.

اما در دیگر روایات با سندهایی که اعتبار آنها خیلی هم معلوم نیست، حیواناتی که هر کدام به نحوی تاریخ ساز بوده اند نام شان به عنوان حیوانات بهشتی به این صورت نقل شده است:

ذوالجناح اسب حضرت امام حسین(ع) در روز عاشورا یکی از حیوانات بهشتی می‌باشد. گاو بنی اسرائیل، همان گاو معروف سورۀ بقره و گوسفندی که برای قربانی به جای حضرت اسماعیل آمده بود.

هر شتری که در صحرای عرفات و حج راه یافته باشد. که یکی از آنها شتر امام سجاد (ع) است که آن حضرت وصیت فرمود او را دفن کنند. شتر حضرت صالح، پیامبر قوم ثمود و شتری که امام حسین(ع) صبح عاشورا بر آن سوار شده بود تا در مقابل لشکر کوفه ایراد خطبه کند.

از دیگر حیوانات بهشتی می‌توان به الاغ بلعم باعورا که در روایت امام رضا(ع) نیز از آن نقل شده بود اشاره کرد. آن ماهی که حضرت یونس را در شکم خود جای داده بود نیز جزء بهشتیان است.

مورچه ای که با حضرت سلمان هم سخن شد و شتری که پیغام حضرت یوسف را از زندان به حضرت یعقوب رساند و آن حضرت در حقش دعا کرد.

از دیگر حیوانات بهشتی آن گرگی است که برادران یوسف مدعی شدند که برادرشان را دریده است. همچنین گرگ دیگری که قلب پسر یک ظالم را از سینه خارج کرد و او را خورد.

هر شتری که برای خانۀ کعبه قربانی شده باشد نیز جزء حیوانات بهشتی به شمار می‌رود. بر اساس روایت امام رضا(ع) سگ اصحاب کهف هم در میان بهشتیان جای دارد.

زاغی که به قابیل کندن قبر را آموخت. خر معروف حضرت موسی و الاغ پیامبر گرامی اسلام که نامش یعفور بود. کبوتر و عنکبوتی که دهانۀ غار حرا را بستند تا پیامبر را از دید کفار مخفی نگاه دارند.

پشه ای که موجب به هلاکت رسیدن نمرود شد. هدهدی که به سلیمان خبر وجود سرزمین سبا و بلقیس را داد. آن دو مورچه ای که یکی عهدنامۀ شعب ابی طالب و دیگر عصای حضرت سلیمان را خوردند. و در آخر ابابیل یا همان پرستوهایی که سپاه ابرهه را هلاک کردند و کعبه را از ظلم آنان حفظ نمودند.

بر فرض صحت سندهای مربوط به این روایات و معتبر بودن آنها، در می‌یابیم که همه حیوانات به بهشت نمی‌روند، تنها حیوانات بهشتی آن حیواناتی هستند که عمل خاص و ویژه‌ای در راه خدا از آنها سر زده است و یا توسط صاحبان خود در این راه به کار گرفته شده‌اند.

سخن پایانی

در پایان ذکر این نکته ضروری است که بدانیم از آنجایی که قیامت و احوالات آن و هر آنچه که در آن اتفاق می‌افتد دور از ذهن ما است و از عقل و تجربه و حس ما خارج است، لذا سخن گفتن در خصوص جزئیاتی که ممکن است در آن اتفاق بیفتد کاری عاقلانه نیست.

و بهتر آن است که از اظهار نظرهایی که به خرافات دامن می‌زنند و در کنار آن ما را در راه یادگیری معارف دینی دچار لغزش و انحراف می‌کنند پرهیز کنیم.