حمایت از داعیه های تجزیه طلبی در پاکستان به نفع ما نیست

روابط افغانستان و پاکستان طی سال های گذشته پر تنش، پر معما و سرشار از سامانه های نیرومند تشنج بوده است. عوامل گوناگون در تصاعد بحران میان دو کشور نقش داشته که یکی از مهم ترین متغیر تاثیر گذار در تشدید بحران، اظهارات غیر مسوولانه شماری از کنشگران سیاسی می باشد.

طی روزهای اخیر اشرف غنی با حمایت علنی از داعیه پشتون خواهی در پاکستان نوعی توسعه طلبی قومی را بازنمایی کرد. پشتون های پاکستان هیچ ربطی از نظر حقوقی به افغانستان ندارد. هرنوع دادخواهی آنان بر اساس قانون اساسی پاکستان و حقوق شهروندی این کشور، قابل پی گیری است و بارها بزرگان پشتون پاکستانی تصریح کرده اند که آنان پاکستانی هستند و هرنوع مطالبات خود را بر بنیاد قانون اساسی پاکستان دنبال می کنند.

این در حالی است که دادخواهی شهروندان غور و داعیه های عدالت خواهی هزاره ها هنوز در داخل کشور بدون پاسخ مانده است. افزون براین، کشوری که هنوز نتوانسته پروسه ملت سازی را طی کند و بحران های مختلف سیاست خارجی خود را مدیریت کند، چگونه به خود حق می دهد که در بازی های پیچیده استخبارات بیرون مرزی ورود کند. سال هاست که به دلیل تنش های چند لایه و پیچیده و ژئوپلتیک میان هند و پاکستان، هندی ها به دنبال ضربه زدن به امنیت ملی پاکستان و حتا تجزیه این کشور است.

حال با توجه به سطح بالای حساسیت این موضوع، کدام عقلانیت سیاسی به ما اجازه داده که چنین بی باکانه از داعیه پشتون های پاکستان پشتیبانی کنیم و به دست خود تنش تولید کنیم و از طرف وزارت خارجه پاکستان به مداخله گرایی متهم شویم.

بویژه که ما نیازمند آرامش هستیم و اسلام آباد بیش از هر کشوری می تواند در این پروسه سرنوشت ساز به مردم ما کمک کند. در پایان فراموش نکنیم که همسایه ها در هر سطح توان تخریب امنیت ملی ما را دارند. همان گونه که از دومینوی بحران میان ایران و آمریکا خود را دور نگه داریم، بجاست که در نبرد های استخباراتی میان هند و پاکستان، ابزار سیاست خارجی هند واقع نشویم. پی گیری سیاست تنش زدایی و اعتماد سازی با اسلام آباد به نفع منافع ملی ماست اگر احساسات و هیجان های پوپولیستی و انتخاباتی را کنار بگذاریم.

برای رسیدن به سپهر صلح و مدارا و دوری از خطای راهبردی، بیشتر بیندیشیم و درست تصمیم بگیریم.

دکتر عبدالطیف نظری