حال و هوای زائران پیاده افغانستانی/«تپه سلام» و یک قدم دیگر تا شهر خورشید

تمام لحظاتشان عین نیایش است، بدون هیچ و مدح و مرثیه و روضه‌ای، نام امام رضا(ع) که می‌آید بغض می‌کنند، دستمال دور گردن را مقابل چشمانشان می‌گیرند و شانه‌هایشان می‌لرزد.

به من خبر دادند امشب کاروان زائران پیاده افغانستانی از هرات به مشهد می‌رسد، گفتند ساعت فلان و فلان جا برنامه است، با خودم گفتم چرا من به استقبالشان زودتر نروم و خاک پای این زوار عاشق و دلداده و رنج‌کشیده کوی دوست را توتیای چشمانم نکنم؟ خلاصه اینکه هماهنگی‌ها انجام شد و به من خبر دادند کاروان در مسجدی نزدیکی مشهد در «تپه سلام» است…

«پنجتن آل عبا»، مسجدی که زوار پیاده افغانستانی برای استراحت و نماز آنجا توقف کرده‌اند، از دور متوجه می‌شوم درست آمده‌ام، مردان افغانستانی با لباس‌های سنتی( پیراهن و تنبان) در اطراف مسجد دیده می‌شوند، می‌روم داخل، صدای صلوات می‌آید و زائرانی با چهره‌های خسته و صورت‌هایی آفتاب‌زده که نشان از پیاده‌روی طولانی دارد، به گرمی سلامم را پاسخ می‌دهند، می‌گویند باورمان نمی‌شود امشب به حرم می‌رسیم…

از امام رضا(ع) و زیارت که صحبت می‌شود بی‌اختیار قطره‌های اشک از روی گونه‌های آفتاب سوخته‌شان لیز می‌خورد و می‌آید پائین، می‌گویند زیارت خیلی سخت شده، باید فقط خودش بطلبد، ما چند ماه است که در نوبت سفر هستیم، خیلی از دوستانمان نتوانستند بیایند، کاش بشود آسان‌تر به مشهد سفر کنیم.

از مردان مسن تا جوانان کاروان می‌گویند شب میلاد آقا حرم که مشرف شدیم فقط از خودش می‌خواهیم که این زیارت آخر نباشد، چه آرزو و حاجتی بالاتر از اینکه در این شرایط سخت سفر دعوت شویم و میهمان این صحن و سرای آسمانی باشیم.

توی صورت‌هایشان کلی غم دیده می‌شود، مسئول کاروان علت را انفجارهای پیاپی مساجد شیعیان هرات عنوان می‌کند و از وضعیت ناآرام و نامطمئن شیعیان هرات می‌گوید، از زنان و مردان و کودکانی که زندگی را در صفوف نماز وداع گفته‌اند.

تعدادی از مسئولان ایرانی هم به استقبال آمده‌اند، یکی یکی زوار افغانستانی را به آغوش می‌کشند و چند دقیقه‌ای هم می‌نشینند و گپ می‌زنند.

باید برنامه استقبال از کاروان زائران پیاده افغانستانی زودتر انجام شود، به آنها می‌گوئیم که فقط آمدیم پیش از رسیدن به مشهد و در همین میانه راه به استقبال‌تان آمده و بگوئیم بی صبرانه امام رضا(ع) و مجاورانش منتظر قدوم سبزتان هستند.

در مهربانی و محبت مردم افغانستان همین بس که پیش از رفتن زوار صدایمان می‌زنند، می روند سراغ چمدان‌هایشان، برایمان سوغات هرات می‌آورند، «شیرپَره» و پیش از خداحافظی عکسی به یادگار مقابل مسجد می‌اندازند.

مسئول کاروان می‌گوید این کاروان 55 نفره از هرات که به آرزویشان رسیدند، کاش آقا همه‌مان را حداقل برای یک زیارت بطلبد…

خبرنگار حوزه مهاجرین، خبرگزاری تسنیم

گزارش و عکس: ف. حمزه ای