بی معنا ترین پروژه های محو خشونت…!

من نمی دانم که وزارت امور زنان با نهاد های کمک کننده در عرصه کاهش خشونت چرا عملا خودشان ترویج خشونت می کنند!؟ این حرکت های پروژه ای و پوچ چگونه می تواند خشونت را کاهش دهد!؟

اگر کاهش خشونت با دویدن زنان است که سالهاست زن و مرد این سرزمین می دوند آنهم با پای برهنه، نفس های خسته، نگران و وحشت زده، و آیا با چنین حرکت های می شود برای زن هلمندی، ارزگانی و یا خوستی بدیل و الگو شد!؟ آیا خشونت گران با دیدن این وضعیت خشونت را کاهش خواهند داد!؟ با دیدن این گونه پروژه ها آیا برای زنان خوستی، بدخشی، تخاری و… عرصه فعالیت اجتماعی، حضور و مبارزه تنگ نخواهد شد.

اگر خشونت با جوغی(رقابت دویدن) بین خاتینو(زنان) کاهش می یابد چرا این جوغی فقط در دایکندی و بامیان باشد!؟ زنان فراهی، ارزگانی، لوگری و نورستان مورد خشونت نیستند!؟

خشونت بار تر از آن نیست که در سایر ولایات خشونت باشد و در ولایت های کم خشونت پروژه جوغی جریان داشته باشد.

این ماجرای مسخره مثل آن است که بجای درخت خار را آب بدهیم!

نویسنده: سید اسدالله نایاب