به بهانه سالگرد شهید مزاری

یکی از مطالبات مهم شهید مزاری، نقش هزاره ها در ساختار اصلی قدرت و تصمیم گیری سیاسی بود؛ به راستی در حال حاضر چقدر در تصمیم گیری سیاسی نقش داریم؟ مگر غیر از این است که دیگران برای ما و به جای ما تصمیم می گیرند؟ !

پس بپذیریم که با آرمان شهید مزاری، فرسنگ ها فاصله داریم.قبول کنیم که نتوانستیم از مطالبات برحق استاد مزاری، به درستی پاسداری کنیم و تنها به دنبال استفاده از نام مزاری بودیم.

اگر کنشگران سیاسی ما امروز تا این حد دچار وادادگی و شرمساری هستند، به این دلیل است که فرصت سوزی کردند و به تدریج از خط و مشی سیاسی بابه مزاری فاصله گرفتند و به جای مبارزه هدفمند با تبعیض و تعصب، توجیه گر بی عدالتی شدند.

داعیه داران خط مزاری، بدانند اگر امروز نسل جوان را از دست داده اند، بدان جهت است که تحت تاثیر استراتژی مرعوب سازی دیگران قرار گرفتند و تن به تصمیم سازی های دشمن دادند.

اکنون این پرسش جدی مطرح است که چرا از اهداف، برنامه ها و ارزش های مزاری، گام به گام عقب نشینی کردیم و خاکریز به خاکریز توان مندی های مردم خود را با وعده های پوچ و با هیچ معاوضه کردیم؟

اکنون متولیان سیاست ورزی باید به مردم و نسل جوان گزارش دهند که حاصل سال ها عقب نشینی در برابر استبداد چه بوده و این حجم از وادادگی چه دستاوردی برای مردم جز فرصت سوزی و سرافکندگی داشته است؟

دکتر عبدالطیف نظری