برگزاری لویه جرگه؛ اقدامی پرهزینه و بدون سود!

  • انتشار: ۱۶ اسد ۱۳۹۹
  • سرویس: دیدگاهسیاست
  • شناسه مطلب: 91193

حکومت افغانستان، گویا درتلاش است برای مشورت گیری از نمایندگان مردم درخصوص آزادی ۴۰۰ زندانی طالبان “لویه جرگه” برگزار کند. درتبیین حاشیه ی این موضوع، چند نکته قابل تامل به نظر می رسد:

  1. فلسفه ی برگزاری لوی جرگه از نظر تاریخی، بحث روی مسایل بسیار مهم و بنیادین ملی، رخدادهای بزرگ سیاسی معطوف به سرنوشت و حیات کشور و احتمالن موضوعات وبحران های اساسی ای مانند تصمیم گیری روی جنگ و صلح و بستن پیمان ها معاهدات بین المللی و بین الدولی می باشد که نظام سیاسی و یا حاکمیت نتواند به تنهایی و مستقلن قادر به تصمیم گیری باشد.
    حال که حکومت نزدیک به ۴۵۰۰ زندانی طالب را آزاد کرده ، نمی توان تصور نمود که همه ی این رها شده ها افراد معصوم و بی گناه بوده باشند. مطمنا بسیاری از آن ها یا در جبهه جنگ اسیر شده اند ویا درحین انتحار و انفجار و بمب گذاری دستگیر گردیده اند و یا به جرم جنایات دیگر به دام افتاده اند. پرسش اساسی اما این است که اگر این هزاران طالب رها شده درهفته های اخیر، بی گناه بوده اند، چرا حکومت افغانستان، سالهای متمادی آن هارا زندانی نموده و ملیون ها دلار از پول بیت المال را صرف نگهداری و مراقبت از آن بی گناهان کرده استَ؟
    اضافه براین، حکومت درطول سالهای گذشته نیز، صدها تروریست ودهها فرمانده بلند مرتبه ومیان مرتبه وخطرناک طالبان را سخاوتمندانه آزاد نموده که اغلب آن ها دوباره با انگیزه ی بیشتر به جبهه جنگ برگشته اند و گویا جنایات بیشتری را مرتکب شده اند. آیا تاکنون برای رهایی آن جنایتکاران تروریست، حکومت به رأی مردم ویا حتا به مشورت پارلمان کشور مراجعه کرده است؟
    از همه ی این ها مهمتر، حکومت چندی قبل سرشناس ترین و خطرناک ترین عنصر رهبری شبکه حقانی، موسوم به “انس حقانی” را از زندان رها کرد. آن گونه که مشهور است، انس حقانی مغز متفکر و طراح پیچیده ترین علمیات های انتحاری و انفجاری و جنایتکارانه در کابل وسایر شهرهای افغانستان بوده که طی آن عملیات ها دهها غیرنظامی وصدها نیروی امنیتی کشته شده اند و صدها ملیون دلار خسارت مالی به اقتصاد ملکی و دولتی وارد شده است، آیا حکومت برای رهایی او که طراح عملیات های جنایتکارانه وضد بشری و موتور محرک هزاران تروریست انتحاری بود، لوی جرگه مشورتی تشکیل داد و از مردم برای رهایی او نظر خواست؟
    آیا براستی این ۴۰۰ طالبی که حکومت از رهایی شان خود داری می کند، مهمتر و خطرناکتر از انس حقانی هستند و یا جنایات بیشتر از او مرتکب شده اند؟ و یا این این ها همان دست پرورده ها و شاگردان خودِ انس حقانی می باشند؟ اگر چنین است چرا پرونده آن هارا تا حالا به دادگاههای کشور رجوع نداده است تا بخاطر جرم و جنایات ضد بشری شان محاکمه شوند؟
    اقدام عاقلانه و مدبرانه و صادقانه این است که حکومت افغانستان بجای تشکیل لوی جرگه، باید محاکم قضایی را تشکیل دهد تا به جنایات آن ها رسیدگی کند که بدینوسیله، هم بتواند مردم افغانستان را مجاب کند، هم توجیهی برای جامعه بین المللی داشته باشد و هم استدلال وبرهانی در برابر طالبان اریه کند.
  2. درشرایطی که شیوع کرونا درکشور، مهار ناپذیر بنظر می رسد، گردآوری احتمالن هزاران نفر برای برگزاری لویه جرگه، با کدام منطق و درایت و مدیریت عقلانی سازگاری دارد و می تواند قابل توجیه باشد؟
  3. برگزاری هر لویه جرگه دستکم بین ۵ تا ۷ ملیون دلار هزینه لازم دارد. آیا صرف چنین هزینه ای درشرایطی که افغانستان درگیر رکود اقتصادی ناشی از کرونا می باشد و دهها هزار سرباز اردو ونیروی امنیتی به شدت محتاج نان و آب و معاش هستند، چه توجیه اخلاقی و سیاسی و ضرورت بنیادین دارد؟
  4. افغانستان دارای قانون اساسی نافذه می باشد که درآن، پارلمان کشور را به مثابه مرجع مشوره، تصمیم گیری وبحث و تصویب روی تصامیم کلان ملی و سرنوشت ساز تعریف کرده است؛ بنابراین، اگر حکومت دنبال گشودن گره ۴۰۰ زندانی تروریست می باشد چرا برای مشورت به نمایندگان مردم در پارلمان مراجعه نمی کند؟
  5. برگزاری لوی جرگه برای یک امری که احتمالن خیلی سرنوشت ساز و معطوف به حیات ملی نیست، اقدامیست پرهزینه بدون سود خالص که جز وقت تلف کردن درمسیرِصلح، ایجاد سرگرمی برای عده ای، صرف هزینه های گزاف و فراهم کردن زمینه ی سوء استفاده مالی گروه خاص و دست اندرکار، هیچ سود وضروت استراتژیک برای منافع کلان ملی و امنیت و تصمیم های بزرگ وبنیادین کشوری و لشکری در پروسه ی صلح ندارد.

علی ظفر یوسفی

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟