برخورد سیاسی با زبان مردم

دولت افغانستان در تازه ترین حرکت موزیانه و در راستای هویت‌‌زدایی، زبان فارسی‌را درفرم پرسش‌نامه‌ی شناس‌نامه‌های برقی، در زمره زبانهای خارجی درج کرده‌است.

اینها درقدم نخست آمدند و زبان پارسی ما را«دری» نامیدند تا به این طریق بتوانند پویایی و بالندگی آن‌را سد کنند، حالا با قلمداد کردن زبان پارسی به عنوان زبان خارجی، در صدد تجرید زبان ما بنام«دری» هستند. در حالی‌که این حقیقت مانند آفتاب برای همه روشن‌است که خواستگاه زبان پارسی همین جغرافیای امروزی‌است که حالا«افغانستان» نامیده می‌شود و زبان پارسی، زبان فردوسی، مولانا بلخی، سنایی غزنوی و ده‌ها شاعر، دانشمند، حکیم و فیلسوف‌ همین سرزمین‌است.

در چنین وضعیتی نگرانی جدی و اصلی‌ما برای سرنوشت زبان ریشه‌دار و با عظمت پارسی نیست. تشویش‌ما برای سرنوشت این کشور و این مردم بیچاره است که بجای بذر تخم هم‌پذیری و برادری، زهر نفاق و شقاق به آنها خورانده می‌شود که با چنین روی‌کردهای خراب‌کارانه، آینده این کشور بسیار تاریک و مبهم به نظر می‌رسد.

سلمانعلی ارزگانی