بخندیم یا گریه کنیم!

دفتر معاونت دوم ریاست جمهوری خبر داد که دور دوم توزیع نان خشک به مردم محتاج و فقیر بزودی آغاز میشود.

این خبر مرا به یاد اسناد زمان جنگ دوم جهانی میاندازد که در فرانسه مواد غذایی جیره بندی شده بود. ولی افغانستان کشوری است در آن میلیاردها دالر کمکهای خارجی در این ۲۰ سال سرازیر گردیده. کشوری که در آن نازدانه های رژیم حتا اگر فارسی را هم بلد نباشند ( من خودم به یکی از آنها در سال ۲۰۱۴ در مجلسی رسمی برخوردم) با معاش های نجومی دالری ازاین کمکها مستفید میشوند، با این طرز توزیع نان خشک به گدا ها لاف دولت داری میزنند.

مرد بزرگی در مورد کمک به کشورهای توسعه نیافته میگفت : ” به نیازمندان ماهی بدهید کار خوبی است ولی اگر آنها را ماهی گرفتن یاد بدهید بهتر است”. ولی نظام کنونی دست آورد حمله نظامی امریکا به افغانستان است و امریکا ی ثروتمند دنبال توسعه اقتصادی نمیگشت. میلیاردها دالر را برای خرید طبقات حاکمه ای که خودش ایجاد کرده بود مصرف میکرد. به این ترتیب در کنار بلند منزل ها و شهرک ها و دست بردن به کارخانه ها، بانک ها و حتا معادن توسط پسران و برادران طبقه حاکمه فقر و ناداری در جامعه وسعت یافت.
حالا همین ها چه راه حلی پیدا کرده اند ؟ توزیع نان خشک به نیازمندان ! ننگ بر شما !

کریم پاکزاد