بازخوانی تاریخ

بازخوانی تاریخ و بازآموزی از تلخکامی ها، تیره بختی ها و تاریکی های تاریخی، ضرورتیست بنیادین که می تواند روشنگر اندیشه ی سیاسی، نوسازی دانش اجتماعی و دگرگونی بینش جمعی ما و بخصوص نسل حقیقت جو و بیدار امروز مان گردد.

ایکاش روشنفکران، سیاستگران و رهبران قومی ـ سیاسی افغانستان، بویژه رهبران و روشنفکران جامعه ی پشتون بجای مصادره های نابخردانه ی میراث های مشترک تاریخی، به بلوغ حس جمعی، فربهی بینش اجتماعی، رشد خردورزی سیاسی و تکوین هویت ملی کمک می کردند و به بازخوانی منصفانه ی تاریخ می پرداختند.

بجای تعصب ورزی نا آگاهانه برتاریخِ اغلب جعلی و خونبار، مشترکات انسانی و شهروندی را بازسازی می کردند. بجای اسطوره سازی و قداست پردازی نسبت به افسانه های گمراه کننده و افتخارات واهی و تهی از خرد، حقیقت هموطنی و حرمت زندگی و سرنوشت مشرک را گرامی وبارور می داشتند. بجای تکثیر نفرت و نفرین و نادانی عمومی، به سنجش خردمندانه ی بدبختی ها و نقطه های تاریکی که موجبات سیه روزی و عقب ماندگی سیاسی، فرهنگی و اقتصادی وفکری جامعه ی افغانستان گردیده است، همت می کردند.

ادامه ی این تصلب فکری و دگماتیسم تاریخ ورزانه نسبت به مقدسات دروغ، نه تنها نشانه ی غرور و غیرت و غیوری نیست بلکه دلالتی است آشکار بر پندنیاموزی از تاریخ، پروراندن عصبیت و صغارت فکری و شتاب وقیحانه به سمت تکرار فلاکت و ضلالت و ذلت مکرر و ترویج شرارت و شب ادراری و شب اندیشی مداوم .

حمزه واعظی