اول ای جان دفع شرّ موش کن

نزدیک به بیست سال از عمر نظام فعلی می گذرد و در هر فرصتی، نفر اول حکومت کاسه گدایی به دست گرفته و از کشورهای دیگر، تقاضای کمک کرده است و کمک های بسیار هنگفتی هم سرازیر شده است که اگر این کمک ها، نقدی هم توزیع می شد، فعلا سی و چند میلیون افغانستانی، دارای میلیونها دالر می بودند اما معلوم نشد این پول ها کجا رفت و در چه راهی مصرف شد؟

قسمت هایی از این کمک ها توسط موسسات خارجی به یغما رفت و قسمت زیادی از آن را کارمندان حکومتی به سرقت بردند و بازهم همان فقر و فلاکت ماند و کوچکترین تغییری در احوال ملت نیامد…

اخیرا در نشست جنیوا چیزی زیادتر از ۱۳ میلیارد دالر به افغانستان وعده های کمک داده شده است که خوب بود این دولت های کمک کننده اول از وضعیت فساد و سارقان حکومتی با خبر می شدند و بعد تصمیم می گرفتند؛ این فاسدان به تعبیر شیخ اجل سعدی این «حرامیان» را هر اندازه که در جیب شان بریزید، می خورند و می برند؛ به قول مولانا «اول ای جان دفع شر موش کن – وانگهان در جمع گندم جوش کن. گر نه موشی دزد در انبار ماست – گندم اعمال ۴۰ ساله کجاست».

برای این که این کمک ها به فنا نرود باید اول از همه این موش هایی که در این نظام اند شر شان کم شود سپس کمک های با عوض و بلاعوض تحویل دولت گردد و گرنه مثل همه هزینه های دیگر، نابود خواهد شد.

علی ظفر یوسفی