شجاعت در حمايت از ميانه روي است!

رقابت تنگاتنگي ميان كمال ناصر اصولي و مير رحمان رحماني بر سر كرسي رياست پارلمان جريان دارد. رحماني يك تاجر است. شايد گزينه مناسب براي رياست مجلس نباشد. اما اصولي يك فاشيست و افراطي قومي است و بارها از تريبون رسانه ها نفرت قومي را تبليغ كرده است. بنابراين انتخاب او به حيث رييس مجلس نمايندگان تنها نامناسب نه، بلكه فاجعه است.

در ساير كشورهاي يك نظام دروازه باني حزبي وجود دارد كه از مطرح شدن چنين چهره هاي افراطي و پيروزي شان جلوگيري مي كند و احزاب از كانديداي رقيب حمايت مي كنند اما از اعضاي افراطي حزب خود نه. زيرا “تسامح متقابل” و “خويشتنداري” دو محافظ ثانوية يا خفيف جمهوريت و دموكراسي هستند. با پيروزي افراطيون چيزي كه صدمه مي بيند در واقع همين حفاظ ها است.

يك نمونه چنين امتناع از حمايت افراطيون، امتناع حزب خلق اتريش از حمايت هوفر در انتخابات سال ٢٠١٦ آن كشور است. هوفر علي رغم اينكه عضو حزب خلق اتريش بود و به دور دوم انتخابات راه يافته بود، اما هم حزبي هاي او از كانديداي جناح رقيب حمايت كردند. زيرا هوفر، افراطي بود. ارهاد بوسك، رييس سابق حزب خلق اتريش در تاييد اين اقدام خود نوشت: “انگيزه من در اين تصميم گيري اين است كه نمي خواهيم پس از انتخابات رياست جمهوري خود، پيام هاي تبريك از ماري لوپن، حزب ملي گراي جابيك، خيرت ويلدرس و ساير افراطي ها دريافت كنيم.”

خواهش من از وكلاي پشتون تبار مجلس نمايندگان نيز اين است كه در انتخابات رييس اين مجلس شجاعانه عمل كنند و از اعضاي افراطي شان حمايت نكنند.

بگذاريد از هر قومي كه رييس مجلس نمايندگان مي شود شود، اما چهره معتدل و ميانه رو باشد.

شهید ثاقب