بیایید انسان‌ها را “طبیعی” ببینیم!

یکی ازپدیده‌های نادرست و بسا مخرب که اکنون در جامعه ما و بخصوص در عرصه سیاست بدل به آفت هلاک کننده عمومی شده است، و نیز یکی ازعوامل/دلایل وضعیت بحرانی و تأسف‌بار کنونی جامعه دانسته می‌شود، “غیرطبیعی” دیدن انسان‌هاست. اگر نگاهی کوتاه به توصیف و معرفی افراد سیاسی، علمی، فرهنگی و اجتماعی داشته باشیم، بطور روشن می‌بینیم که چقدر “غلو” و “غیرطبیعی” جلوه داده می‌شوند و یا معرفی می‌گردند.
این غیرطبیعی دیدن انسان‌ها بخصوص درعرصه اجتماعی و سیاسی پیامدهای بسیار مخرب و ویران کننده ای را دارد. بطور نمونه از یک سوی سطح توقعات را که خارج از توان فکری و عملی فرد مورد نظر است بالا می‌برد، که موجب سرخوردگی و در نهایت منجر به بدبینی مفرط می‌گردد؛ از سوی دیگر هم فرد مورد نظر و هم توصیف کننده/کنندگان دچار توهم و خود بزرگ بینی می‌گردند که این وضعیت بین آنچه که واقعیت است و آنچه در ذهن شکل گرفته است فاصله عمیق و پرنشدنی ایجاد می‌کند. پیامدهای چنین چیزی را ما هم اکنون در سطوح مختلف جامعه و از جمله درعرصه سیاست و حکومتداری بخوبی شاهد هستیم. در سطح مدیریتی کشور نسبت‌ها و صفاتی به برخی از مقام‌ها داده می‌شود که جز نمایش‌گر واقعیت گریزی و تملق و خودبزرگ بینی، هیچ واقعیت و حقیقت دیگری را بازگونمی کند، و به همین علت/دلیل چرخه مدیریتی کشور همیشه از مسیراصلی منحرف گردیده است. کسانی که از نردبان چنین توصیف‌ها و اغراق‌گویی‌ها برکرسی قدرت و مقام بالا رفته اند آن چنان دچار خودبزرگ بینی شده اند و به اصطلاح عامه “دماغ فرعونی” پیدا کرده اند که به هیچ صراطی مستقیم نیستند؛ آنان حاضرند کشور و نظام بخاطر خودبزرگ بینی و توهمی که به آن دچارشده اند به ورطه نابودی کشانده شود، اما آنان یک ذره در خودبزرگ بینی و غیرطبیعی بودن خود تردید راه ندهند؛ وجود عناصر متملق و چاپلوس در اطراف آنان که هرلحظه نفس شیطانی شان را بر آنان می‌دمند وضعیت را بیش از بیش اصلاح ناپذیر و خطرناک می‌سازد.
بنابراین یکی از راه‌های اصلاح خود و دیگران و جامعه و بیرون رفتن از وضعیت پریش‌شده کنونی این است که نگاه‌های خود را اصلاح کنیم و خود و انسان‌ها را “طبیعی” بنگریم با توانایی‌های محدود، تاثیر پذیر از محیط و پیرامون، بدور از جامع کمالات بودن، خطاپذیر و نیازمند به راهنمایی و یاری دیگران.

شکور اخلاقی