آگاهان تاریخ علی‌ابن ابیطالب را داناترین، پارساترین، شجاع‌ترین و وفادارترین فرد به ارزشهای اسلام در میان صحابیان پیامبر توصیف کرده‌اند. این مرد به‌راستی تاریخ را شگفت‌زده کرده است؛ آن‌گاه که عسرت زمانه در آوان کودکی سرنوشت او را به زندگی پسرعم‌اش پیوند داد تقدیر، برای هردو روزگاران پرفرازوفرودی را رقم زده بود، با این تفاوت که سهم علی از تلخی‌های زندگی به مراتب بیشتر بود.
شیعیان افغانستان در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان در مساجد، تکایا و منازل شخصی با انجام اعمال ویژه شب های قدر با رعایت تدابیر بهداشتی مورد تاکید وزارت صحت به راز و نیاز پرداختند.
حضرت علی(ع) نقشی بی‌همتا در عرصه هستی و در میان شخصیت‌های مثنوی معنوی به عهده دارد. او اخلاص در عمل را به سالکان الی‌الله می‌آموزد.
این جا کوفه است؛ شهر نوتاسیس و با قبایل مختلف و افکار متفاوت… بازار نسبتا شلوغی دارد و مردم به کسب و کار و تجارت مشغول اند. اما در این میان مردی را می بینی که لباس نه چندان درست بر تن دارد و با تازیانه ای بر دست و مردم را به تقوای الهی می خواند و به انصاف در خرید و فروش امر می نماید «اوفوا الکیل و لاتنقحوا اللحم…».
“روزه” در زندگی بشر تاریخ دیرینه دارد و اختصاص به دین “اسلام” ندارد. در واقعیت بشر برای بازپروری و خودسازی خویش به معرفت ها و روش های توسل جسته است که در چارچوب آیین های دینی و مذهبی و یا روش انفرادی سازمان یافته است.
گرچه قضاوت زود است هنوز اما در زمان حال و از یک جایی از تاریخ به بعد، ستمگران و جباران برای حفظ قدرت شان از هر وسیله ای استفاده کردند می کنند یکی از این ابزارها استخدام افرادی بنام روشنفکر و عالم دین هست و اینان با تاویل و تفسیر نادرست از گزاره ها و مفاهیم دینی در خدمت استبداد و دربار ظلم در میایند.
اعتقاد به مهدی موعود مخصوص شیعیان و حتّی مسلمانان نیست؛ بلکه ادیان ابراهیمی به ظهور منجی و مصلح جهانی و گسترش دهنده عدالت اجتماعی باور دارند. مسلمانان؛ پیرو هر مذهبی که باشند، براساس احادیثی رسیده از پیامبر اسلام (ص) آمدن منجی موعود و عدالت‌گستر جهانی را انتظار می‌کشند.
دیدار پاپ فرانسیس با آیت‌الله العظمی سیستانی رخدادی بزرگ در سال جاری بود. در هنگامه‌ای که خاورمیانه دچار درگیری‌های فرقه‌ای – قومی و بی‌ثباتی مزمن است، این دیدار حتی در اندازه نمادین برای منطقه، جامعه زخمی عراق و گفت‌وگوی بین‌الادیان راهگشا بود.
ثبات و استقرار در راه عبودیت و کسب معنویت، تنها راهی به رهایی از رنج دنیا و غم و درد دنیاست و در سرای باقی نیز دارای اجر و ثواب خواهد بود.
جنگ و نزاع و درگیری ها مسلحانه ذاتا فاجعه آور و دارای هزینه های سنگین جانی و مالی است مگر جنگ های که برای دفاع از جان و ارزشهای انسانی باشد. اما صلح، ذاتا کاری ارزشمند و پرثمر است مگر صلحی که در آن حقوق و مصالح طرفینی رعایت نشود و مصالحه بر مبنای زور یک جانب صورت گرفته باشد.