یادداشت/ مذاکره جنبش روشنایی و حکومت،ناگزیری ها!

بعد از اینکه سران جنبش روشنایی تظاهراتی که قرار بود در سالروز حمله خونین دوم اسد سال گذشته به وقوع پیوست، را لغو کرد و با رئیس جمهور بر سر میز مذاکره نشست، واکنش های مختلفی را در پی داشت. تعدادی این نشست را نکوهش کرده است و برخی ها آن را حرکتی معقول دانسته است.

در نوشته زیر نگاهی انداخته شده است به حواشی این نشست.

بحث مذاکره درسال گذشته نیز مطرح بود ولی بخشی که باحکومت مذاکره کردند نیز به نتیجه چندان ملموسی نرسیدند،حکومت در سال پیشین از دریچه قدرت و فشار حرف زد و خواست های جنبش را بنوعی غیر مشروع و نادرست قلمداد می کرد.

و اکنون باب مذاکره ای دیگر!

این مذاکره را باید از دو منظر به تحلیل گرفت!

یک

از منظر حکومت: حکومت امسال با حکومت سال گذشته متفاوت است و در حقیقت در جایگاه 12 ماه پیش نیست ،نارضایتی ها بشدت افزایش یافته،جریان های سیاسی مختلفی بر علیه آن شکل گرفته، برخی از سیاسیون مطرح از محوریت این حکومت فاصله گرفته و بانگ انفصال سر داده اند، جنبش رستاخیز که بگونه ای ظهور نارضایتی بخش بزرگ دیگری از جامعه است و بحران شدید امنیتی و تشدد اوضاع سیاسی،نظامی!!

با این حساب فشارهای گوناگون بر دوش حکومت مضاعف شده و لذا اکنون به ناگزیر بر خلاف میل باطنی به جنبش روشنایی چراغ سبز نشان می دهد تا شاید بگونه ای بتواند بخشی از این نارضایتی و فشارها را بکاهد!!

دو

از منظر جنبش روشنایی: رهبران جنبش روشنایی در سال گذشته با نپذیرفتن مذاکره اشتباه بزرگی را مرتکب شدند که نتیجتا با رفتن به خیابان باعث بروز فاجعه و از دست دادن تعداد زیادی از جوانان و نخبگان جامعه ما شد، لذا رهبران جوان جنبش بخوبی اشتباه گذشته را درک کرده اند و قطعا این مورد هم فشاری شده بردوش ایشان!

لذا آنها بشدت مایلند تا بنوعی بخشی از این فشار و بار را از دوش خود پایین کنند و این ممکن نیست مگر اینکه نتیجه ای خورد یا کلان نسبت به خواسته هایشان گرفته شود، خانواده شهدا از جانب حکومت تقدیر و یک راه حل مسالمت آمیز پیدا گردد.

و در حقیقت اکنون هردو جانب مذاکره بنوعی سردچار یک ناگزیری نهفته هستند که مایلند راه حلی برایش بیابند ولی بعید بنظر می رسد تا خواسته های جنبش بگونه صد در صد برآورده شود و توتاپ به سمت خواست آنان مسیر داده شود.

علی رضایی الهام