گفتگوهای بین الافغانی صلح نزدیک است؛ نمایندگان مردم کیستند؟

اجتماع دیروز برخی از سیاسیون خارج از گروه ارگ بشمول داکتر عبدالله، حامد کرزی، کریم خلیلی، یونس قانونی، محمد محقق، در مورد روند صلح یک حرکت خوب است. باید از کارشکنی گروه ارگ در راه صلح جلوگیری شود. اما این گروه که در خانه محمد محقق جلسه نموده بودند، علیرغم تمایل شان به حرکت در جهت صلح، به تنهایی نمیتوانند “نمایندگان مردم” باشند.

آنچه را که یونس قانونی ( که بغیرعنوان معاون رئیس جمهور سابق وزن سیاسی دیگری ندارد) گفته قابل بحث است. یونس قانونی، در این نشست از آماده شدن طرح صلح سیاست‌گران برای رسیدن به صلح در افغانستان سخن زد : «طرحی که مدنظر است سیاسیون افغانستان بریزند، طرح مردم افغانستان برای دست یافتن به صلح خواهد بود و اگر مسؤولیت هم باشد به همین آدرس است و اگر امتیاز هم.»

۱ ـ این “سیاسیون” میتوانند طرحی را در مورد صلح، در مرحله مذاکرات رسمی بین الافغانی، بریزند. امر خوبی ست، ولی این طرح باید بطور علنی با مردم در میان گذاشته شود.

۲ ـ این سیاسیون “دولتی” به تنهایی نمیتوانند ادعای نمایندگی از مردم را داشته باشند. همچنانکه گروه ارگ نمیتواند چنین ادعای کند. نه این نه آن مشروعیت دموکراتیک دارد. نمایندگان مردم، یا تیم مذاکره کننده باید نمایندگان این دو گروه “سیاسیون” را در خود داشته باشد، اما یک تیم قوی که از مردم نماینگی میکند یک تیم فراگیر است. حضور نمایندگان جامعه مدنی، فرهنگی، زنان و جوانان که به این دوگروه وابسته نیستند در ترکیب این تیم حتمی و لازمی است.

۳ ـ قرائن نشان میدهد که امریکا توافقنامه صلح با طالبان را نسبت به ” انتخاب” یک رئیس جمهور با چند صد هزار رای اولیت میدهد. برآمد های اشرف غنی و سرور دانش و بویژه گفته های صریح امرالله صالح که ” خارجی ها نمیتوانند صلح را روی ما تحمیل کنند” در همین راستا میباشد. لذا، سازمانهای جامعه مدنی، زنان، فعالین سیاسی و فرهنگی، روشنفکران، بویژه حقوقدانان، رسانه های مستقل .. باید به سرعت روی طرح صلح و تیم مذاکره کننده کار کنند. ترس و تشویش ونارضایتی از توافقنامه صلح میان امریکا و طالبان دردی را دوا نمیکند. باید جایگاه خود را درگفتگوهای بین الافغانی صلح که بعد از امضای توافقنامه میان طالبان و امریکا آغاز خواهد شد احتراز ناپذیر و حتمی ساخت.

کریم پاکزاد