گفتمان عدالتخواهانه را به امتیاز گیری درون سازمانی تقلیل ندهیم

در این مطلب تردیدی نیست که حمله طالبان به بلخاب نامشروع و دفاع مردم بلخاب از خودشان، کاملآ مشروع است. چرا که هیچ بلخابی ای به بیرون بلخاب لشکر کشی نکرده و به حقوق دیگران تجاوز نکرده و این مهاجمین هستند که به خانه و کاشانه مردم بلخاب یورش برده اند.
از این رو، تضعیف مقاومت بلخاب در شرایط کنونی، خطایی است جبران ناپذیر و نابخشودنی.

اما نکته مهم دیگر این است که مدافعین بلخاب، در یک گفتمان عدالتخواهانه رنج جنگ در برابر لشکر طرار طالبان را به جان خریده اند نه اینکه در پی کسب امتیازات مقطعی از حکومتی باشند که اساسا مقوله عدالت اجتماعی را یک مفهوم مسخره می پندارد.

مردم افغانستان عموما و همه کسانی که در بلخاب در کنار مهدی مجاهد ایستاده اند اخصا، از ریشه به ساختار حکومت طالبان که مردم را صرفا رعیت حکومت و خدمتکار و مزدور وبرده حاکمان میداند منتقد هستند و اگر امروز در سنگر میرزمند، به این دلیل است که یقین پیدا کرده اند در ساختار حکومت طالبان، هیچ‌گاه عدالت اجتماعی محقق نخواهد شد.

اگر گفتمان عدالت‌خواهی را از دفاع مشروع بلخاب بگیریم، آنگاه تمام رنج های آن مردم را تا سرحد یک جدال برای امتیاز گیری های محدود درون سازمانی از طالبان تقلیل داده ایم.

تقابلی که امروز در بلخاب و در چند ماه گذشته در اندراب و پنجشیر شاهد آن بودیم، شورش چند ناراضی از یک حکومت مستقر برای کسب برخی امتیازات حداقلی نیست. بلکه تقابل دو گفتمان استکباری و عدالت خواه است.

بنابراین اگر توصیه می‌کنیم که مهدی مجاهد باید در چنین مقطعی، به صورت شفاف نسبت خود با حکومت طالبان را اعلام کند و از عضویت خود در گروه طالبان برائت بجوید، عملا به دنبال تقویت مدافعین بلخاب هستیم نه تضعیف آنها.
فی الواقع به دنبال این هستیم که بگوییم جنگ بلخاب، جنگ امتیاز خواهی مهدی مجاهد از طالبان نیست، بلکه جنگ حق در برابر باطل است و از اینرو، او فقط و فقط از طریق شفاف کردن موضع خود نسبت‌ به طالبان است که می‌تواند از میلیون ها انسان رنج کشیده و مظلوم نمایندگی کند.

از آن گذشته، مهدی مجاهد اگر رسما اعلام نکند که دیگر عضو طالبان نیست (به این دلیل که طالب هیچ حق اسلامی و انسانی برای اتباع افغانستان قائل نیست) دنیا و جامعه جهانی نبرد او با طالبان را یک اختلاف درونی بر سر امتیاز گیری تلقی خواهد کرد و به آن توجهی نشان نخواهد داد.

مهدی مجاهد می‌تواند یک سردار نامدار تاریخ در افغانستان شود اگر ردای خود را از یک طالب ناراضی به یک حق طللب آزادی‌خواه بدل کند.

تنها در چنین صورتی است که اولا همه کسانی که با طالب به صورت مبنایی مسأله دارند می‌توانند روی مهدی مجاهد حساب باز کنند و ثانیا جنگ بلخاب در نظر جامعه جهانی، از یک اختلاف درونی فراتر رفته و به یک فریاد عدالت‌خواهانه بدل خواهد شود.

باز هم تاکید میکنم که اکنون وقت آن است که مهدی مجاهد نسبت خود را با طالبان روشن کند و اگر چنین نشود، حتی اگر مدافعین بلخاب پیروز هم شوند، تاریخ، این جنگ را در خود ثبت نخواهد کرد. چون درگیری بر سر کسب امتیازهای درون گروهی، ارزش ثبت در تاریخ را ندارند.

سید احمد موسوی مبلغ