گام به گام بسوی یک تراژدی دیگر به پیش میرویم !

با انحلال ریاست اجرائیه که پیشبینی میشد، داکترعبدالله درموقعیتی قرار گرفته که معاش کارکنان تمام بنیادهای مربوط به آن قطع خواهد شد، غنی بزودی ممنوعیت از وسایل دولتی، محافظین مسلح و شاید حتا تخلیه قصر سپیدار را هم بخواهد.

آیا عبدالله توانایی مقابله با این چالش ها را دارد ؟ آیا وی و متحدین او کوچکترین امکانی برای اجرائات ریاست جمهوری همه شمول خود دارد ؟ والی های قبلآ تعین شده توسط او دفاتر ولایت ها را اشغال خواهند کرد؟ اگر عکس العمل بعدی اشرف غنی که درعمق افکارش خشونت، تعصب و قومگرایی را با خود دارد بکار بردن زور باشد، منتظر چه باید بود؟ تظاهرات خیابانی؟ یک میتینگ توسط رهبران هزاره در مصلای مزاری؟

امیدوارم نیروهایی که دور عبدالله هستند و برای اولین بار در تاریخ افغانستان وحدت غیر پشتونها را (که از حمایت عده کوچک پشتونها هم ظاهرآ برخوردار است) در برابر استبداد قومی تمثیل میکنند ( در گذشته همیشه جداگانه مقاومت کرده اند و حتا میان خود جنگیده اند) آمادگی در برابر هجوم مشترک خلیلزاد ـ غنی و عبدالغنی داشته باشند. اینها کسانی نیستند که به مبارزه طولانی مخفیانه و علنی و آگاهی و بسیج مردم آشنا و حتا میل داشته باشند.

از سوی دیگر عقب نشینی ادامه زمستان سردی خواهد بود که برای سالیان دراز روی بهار را خواهد دید.
اینها حتا در زمینه پروپاگند هم به پای غنی نمیرسند که با حمایت خلیلزاد و فردا طالبان بی مهابا عوام فریبی میکند. ما اینجا مثلی داریم که میگه “زهر را با پوشش شکلات بهتر میتوانی به خورد کسی بدهی” زهر تبعیض و انحصار گری قومی در لفافه “نظام جمهوری”.

دکتر کریم پاکزاد