کمک به غزه یا اسرائیل؟!!

در حالی که کمتر از دو ماه از پایان جنایات وحشیانه اسرائیل در غزه می‌گذرد، شهر قاهره مصر، روز یکشنبه شاهد برگزاری کنفرانسی برای بازسازی این شهر بود.
در این کنفرانس، آن گونه که رسانه‌ها گفته‌اند، پنجاه کشور حضور داشته‌اند.
مجموعا قرار شده است کشورهای شرکت کننده در کنفرانس، پنج میلیارد و چهار صد میلیون دالر برای بازسازی غزه هزینه کنند. این در حالی است که دولت خودگردان فلسطین به رهبری محمود عباس، مبلغی معادل چهار میلیون دالر را برای بازسازی ویرانی‌های جنگ پنجاه روزه غزه درخواست کرده بود.
قطر، به تنهایی یک میلیون دالر کمک به غزه را متعهد شده و آمریکا هم دویست میلیون دالر را برای بازسازی غزه تعهد کرده است.
تا هنوز، اسرائیل به عنوان مقصر اصلی جنگ‌های چند ساله غزه و جنگ اخیر که در آخرین جنگ، بیش از دو هزار نفر غیر نظامی را به شهادت رساند و بیش از یکصد هزار نفر را بی خانمان کرد، در این باره اظهار نظری نکرده است.
حماس هم که به لحاظ نظامی، قدرت اول حاکم در غزه به حساب می‌آید، در این مورد واکنشی نشان نداده و آن گونه که در خبرها آمده است، نماینده‌ای نیز در کنفرانس مزبور نداشته است.
تعهد سپردن کشورهای حامی اسرائیل و بسیاری از کشورهای عربی که در زمان جنگ پنجاه روزه یا سکوت کرده بودند و یا از جنایات وحشتناک رژیم اسرائیل حمایت می‌کردند، سوال‌ها و اما و اگرهای فراوانی را پیش روی ما می‌گذارد.
گذرگاه رفح که تنها گذرگاه عبوری میان غزه و مصر است و طی سالهای گذشته، تنها مسیر تامین نیازمندی‌های مردم غزه به حساب می‌آمد، سالها بر روی مردم این شهر بسته بود و اکنون نیز، آن گونه که جوابگوی تامین نیازمندی‌های مردم غزه باشد، باز نگردیده است.
از سوی دیگر، باز سازی ویرانی‌های غزه که بخش‌هایی از این شهر را به تلی از خاک تبدیل کرده و آن را به شهر ارواح همانند ساخته، نیازمند ورود حجم بسیاری وسیعی از مصالح ساختمانی است. همان چیزهایی که غزه سالها از بابت آن در تحریم بوده و اسرائیل مدعی است که حماس با استفاده از همین مصالح، تونل‌های زیر زمینی خود برای حمله به نیروهای متجاوز اسرائیلی در عمق خاک اسرائیل را ساخته است.
اینک به صورت جدی باید پرسید که کشورهای مدعی بازسازی غزه، اولا چگونه می‌توانند توافق اسرائیل را برای وارد نمودن این حجم وسیع از امکانات و مصالح ساختمانی جلب کنند؟ و ثانیا، این کشورها که نوعا حامیان رژیم اشغالگر قدس هستند، اساسا چرا به فکر کمک به مزدم غزه و بازسازی ویرانه‌های این شهر افتاده‌اند؟
آیا حس انسان دوستی آنها پس از پنجاه روز سکوت در مقابل وحشیانه ترین جنایات اسرائیل تحریک شده و برای التیام بخشیدن به وجدان‌های نا آرام و پشیمان خود، تصمیم به بازسازی غره گرفته‌اند؟ و یا اینکه مسائل دیگری ماورای این همکاری به ظاهر انسان دوستانه وجود دارد؟ !!
جواب سوال‌های فوق را احتمالا می‌توان از گفتگوی نماینده دولت خودگردان فلسطین در لندن با شبکه فارسی تلویزون بی‌بی‌سی به روشنی دریافت.
وی در گفتگوی خود به چند نکته اشاره کرد که مهمترین آنها به شرح زیر است:
۱. حماس در یک توافق با جنبش فتح، جزئی از دولت خود گردان شده و به همین جهت نیازی به حضور نماینده این جنبش که قدرت اصلی در غزه به شمار می‌رود، در کنفرانس نبود. به عبارت دیگر، نماینده حکومت خودگران، در این کنفرانس از جنبش حماس نیز نمایندگی می کرده است.
۲. با توجه به این که در گذرگاه رفح، امکانات عبور، تنها برای عبور مسافرین وجود دارد، لذا اساسا از این گذرگاه نمی‌توان محموله‌های بزرگ مصالح ساختمانی را وارد غزه کرد و معبر دیگری نیز برای این کار وجود ندارد. به همین دلیل، کشورهای کمک کننده و فعال در امر بازسازی غزه، ناگزیر هستند تا حجم عمده این مصالح را مستقیما از اسرائیل خریداری نمایند.
این سخنان نماینده دولت خودگردان فلسطین در لندن، به خوبی پرده از خواب پریشان دیگری که در سایه ادعای دروغین کشورهای حامی اسرائیل برای بازسازی غزه دیده‌اند بر می‌دارد.
به نظر می‌رسد که این بار، آمریکا و همپیمانان او در حمایت از اسرائیل، راه خطرناکی برای ضربه زدن به بدنه مقاومت پیدا کرده‌اند.
خرید بیش از پنج میلیارد دالر مصالح ساختمانی از اسرائیل، بیش از آنکه کمکی برای بازسازی غزه به حساب بیاید، تزریق یک کمک کلان به اقتصاد نیمه ورشکسته اسرائیل است که پس از پایان جنگ پنجاه روزه، بخش عمده‌ای از درآمدهای توریستی خود را از دست داده است.
این خرید کلان، به نوعی کمک به تجارت اسرائیل است و منافع آن به صورت چند برابر و به صورت کاملا قانونی، انسان دوستانه و خیرانه به جیب اسرائیل سرازیر می‌شود.
در اینچنین شرایطی است که افزایش یک میلیارد و چهارصد میلیون دالری کمک به بازسازی غزه، قابل توجیه و منطقی می‌شود. چرا که کنفرانس بازسازی غزه، نه برای کمک به غزه که برای کمک به اسرائیل دایر شده و هرمقدارکه حجم کمک افزایش یابد، به اهداف خود بیشتر نزدیک شده است.
از سوی دیگر، حذف جنبش حماس از فرایندی که علی القاعده باید بیشترین حضور را در آن داشته باشد، می‌تواند آغازی برای حذف نرم این جنبش از صحنه و یافتن راهی برای ضربه زدن به بدنه مقاومت ضد اسرائیلی تلقی شود.