کابل جان‌فزا/کابل جان‌ستان!

در سال‌های بسیار دور، پیش از جنگ و آدم کشی، کابل یکی از شهرهای زیبای کشور بود (حداقل بخاطر داشتن هوای پاک و فضای سبز و بانشاط)، جمعیت کم و سرک‌های خلوت، مردمی صمیمی و صبور. و….
به همین خاطر آمدن به کابل و سیاحت در آن، نوعی تفریح و تبدیل هوا دانسته می‌شد. خوانندگان در ترانه‌های شان می‌سرودند: بیابریم کابل جان! کابل جان چه عجب جایی است!

اما، حالا کابل دیگر آن کابل زیبا و دوست داشتنی و “جان‌فزا” نیست؛ بلکه کابل اینک “جان ستان” شده است: هوای به شدت آلوده، تراکم بیش از حد جمعیت، شهروندانی عصبانی و نگران! بی نظمی مطلق، مشکل آب سالم آشامیدنی، نبودبهداشت، بوی و تعفن عمومی، حاکمیت بلامنازع باندهای مافیایی، نقض روزافزون حقوق شهروندی، راهزنی و دزدی‌های شبانه روزی، جایی که به هرچیز شبیه است جز پایتخت! شهر انفجار و انتحار، دود و باروت، آتش و خون، مرگ و عزا….حالا باید سرود: کابل جان ستان! بدرود!

نویسنده: شکور اخلاقی