چرا طالبان افغانستان از رویداد پیشاور فاصله گرفت؟

طالبان افغانستان با صدور بیانیه‌ کوتاهی «تراژدی پیشاور پاکستان» را که از سوی طالبان پاکستان انجام شد و ۱۴۱ کشته برجای گذاشت، محکوم کرد.
طالبان افغانستان با صدور بیانیه‌ای منصوب به ذبیح‌الله مجاهد؛ سخنگوی این گروه، بدون نام بردن از طالبان پاکستان اعلام کرد: ما شدیدا به خاطر تراژدی به وقوع پیوسته و غم و اندوه خانواده قربانیان ناراحت هستیم.

در ادامه این بیانیه آمده است: زنان، مردان و کودکان بی‌دفاع عمدا کشته شدند و این برخلاف اصول اسلامی است. طالبان افغانستان همواره کشتار مردم و کودکان بی‌گناه را محکوم می‌کند.

این بیانیه در حالی صادر شده است که طالبان افغانستان خود مسئول قتل هزاران غیرنظامی بی‌گناه است. طبق گزارش ماه ژوئیه سازمان ملل حدود ۴۸۵۳ غیرنظامی در شش ماه نخست سال ۲۰۱۴ کشته شده اند. طبق گزارش سازمان ملل ۷۴ درصد این تلفات به عوامل ضد دولتی از جمله طالبان اختصاص دارد.

حمله خونین پاکستان از زمان بمب‌گذاری انتحاری سال ۲۰۰۷ در شهر کراچی پاکستان با ۱۵۰ کشته بی‌سابقه بود.
عمق فاجعه پیشاور به اندازه ای بود که هر واکنشی از سوی هرکسی می توانست نشان داده شود و کاملا طبیعی و قابل انتظار نیز به نظر بیاید. حتی اگر در یکی از این واکنش ها، درجه داران نظامی و جاسوسی پاکستان، سراسیمه راهی کابل شوند و یا نواز شریف که اکنون رهبری سیاسی یکی از اصلی ترین پناهگاه های و حامیان تروریزم در جهان را بر عهده دارد، به یکباره و به صورت صریح قول دهد که پاکستان را از تروریزم، پاک خواهد کرد؛ اما به رغم این مساله، واکنش طالبان افغانستان در قبال این رویداد، واکنشی نبود که برای بسیاری از ناظران، قابل انتظار باشد؛ اما طالبان افغانستان چنانچه در بالا نیز تذکر رفت، این تهور را به خرج دادند و علیه عوامل این رویداد که کسی نبود جز همسنگران پاکستانی شان، رسما و علنا موضع گرفته و آن را محکوم کردند.

به این ترتیب، این پرسش جدی است که چه چیزی در این حادثه وجود داشت که از باراک اوباما و بان کی مون گرفته؛ تا مولوی ذبیح الله مجاهد همگی در برابر آن واکنش های مشابه و همسان نشان دادند؟

آیا چیزی در این میان وجود دارد که موضع طالبان افغانستان در برابر اقدام جنایتکارانه همقطاران پاکستانی شان را با مواضع مشابه دیگر در این خصوص که از سوی مراجع دیگر ابراز شده است متفاوت کند؟

آیا این به معنای آن است که تروریست های طالبان افغانستان، اقدامات شان به اندازه آنچه در پیشاور از سوی طالبان پاکستان‌ انجام شد، جنایتکارانه نیست یا کمتر جنایتکارانه است؟

پاسخ هریک از این پرسش ها یا منفی است و یا مثبت؛ اما برای درک منفی یا مثبت بودن آن، باید نگاهی به روابط متقابل پاکستان و گروه های تروریستی افغانستانی و پاکستانی انداخت.

از یاد نمی بریم که باری سرتاج عزیز؛ مشاور امنیت ملی و سیاست خارجی نخست وزیر پاکستان گفت که پاکستان، با آن گروه های تروریستی که خطری را متوجه امنیت و منافع پاکستان نمی کنند، مبارزه نخواهد کرد.

این اظهار نظر به خوبی، نگاه پاکستان به مساله تروریزم را توضیح می دهد. برای پاکستانی ها تروریزم، پاکستانی و ضد پاکستانی دارد.
از سوی دیگر، طالبان افغانستان نیز پایگاه و پشتوانه ای جز دولت پاکستان ندارند و اگر قرار باشد آنها نیز با حمایت از اقدامات ضد پاکستانی طالبان پاکستان، در کنار آن گروه بایستند، آنگاه دیگر باید از حمایت های همه جانبه دولت و سازمان جاسوسی پاکستان قطع امید کنند.

طالبان افغانستان از سوی پاکستان به منظور تامین سلطه و منافع اسلام آباد در افغانستان، راه اندازی شده و به همین منظور نیز تقویت و حمایت می شود؛ اما طالبان پاکستان که مبارزات آن معطوف به داخل پاکستان است با این هدف، ضدیت دارد و به همین سبب، پاکستانی ها بارها در موضعی مضحک، مدعی شده اند که افغانستان از طالبان پاکستان حمایت می کند!

بر این اساس، موضع گیری طالبان افغانستان در برابر رویداد پیشاور، نه آن گروه را از جنایت های هولناکی که همه روزه علیه مردم افغانستان انجام می دهد تبرئه می کند و نه نشانگر ترحم و رقت قلب رهبران خون آشام این گروه است؛ بلکه این یک موضع گیری کاملا سیاسی و در راستای اعلام وفاداری این گروه به دولت پاکستان، ارتش و سازمان جاسوسی آن به هدف استمرار کمک های شان به این گروه است.