چرا از آمریکا و طالبان متنفرم؟

طبق منابع سازمان ملل، از آغاز حمله آمریکا به افغانستان که اکنون در آستانه بیستمین سالروز آن قرار داریم، دست‌کم ۱۰۰ هزار غیرنظامی افغان کشته شده‌اند که بخش بیشتر آن توسط طالبان، عده‌ زیادی به دست نظامیان خارجی و تعدادی توسط نیروهای دولتی، جان خود را از دست داده‌اند.

اکنون که مذاکرات صلح در قطر ادامه دارد، بنابر مصلحت نباید با آن مخالفت کرد و ناگزیر باید طعم تلخ این جام شوکران را هم تجربه کنیم و سر بکشیم اما این را باید بدانیم که امروز قاتلان مردم دور هم جمع شده‌اند و درباره سرنوشت مردم تصمیم‌گیری می‌کنند. افغانستانی‌ها همیشه ضربه خوش‌باوری را خورده‌اند. وقتی کمونیست‌ها رویکار آمدند، عده‌ای از آن‌ها استقبال کردند و دیدیم که در همان آغاز کودتا، چگونه اعضای حزب دموکراتیک خلق افغانستان به جانی و قاتل تبدیل شدند. پس از پیروزی مجاهدین، بازهم مردم قربانی خوش‌باوری خود شدند و از بخت بد، بسیاری از مجاهدین نیز بلای جان مردم شدند و کشتند و خوردند و بردند. زمانی که مردم از رفتار گانگستری مجاهدین به ستوه آمده بودند، گروه طالبان از راه رسید و عده‌ای از مردم به استقبال این گروه رفتند اما طالبان هم در اندک زمانی رنگ عوض کردند و به جانیان و قاتلان تبدیل شدند که تاکنون تغییری در رفتار آنان مشاهده نشده است.

بیست سال پیش که آمریکا به افغانستان آمد، بازهم عده‌ای به آن دل خوش کردند اما به تدریج دیدیم که آمریکا هم در خیانت و جرم و جنایت از کمونیست‌ها، اخوانی‌ها و طالبان، کم نگذاشت. برای خیانت آمریکا به مردم افغانستان همین کافی است که اکنون قصد دارد دوباره یک گروه قاتل را بر سرنوشت مردم افغانستان مسلط کند. این در حالی است که آمریکا قبل از این، خیانت دیگری را نیز در حق مردم افغانستان مرتکب شده بود که عبارت از استقرار یک دولت ضعیف و فاسد در کابل بود تا این دولت نتواند به درستی از مردم نمایندگی کند.

اصلاً موضوع این است که آمریکا در طول یک قرن از کارنامه سیاه خود، به هر منطقه و کشوری که آمده، جوی خون جاری شده است و مردم آن دیار روز خوشی ندیده‌اند.

محمد مرادی