پایان یک سال خونین دیگر

به پايان يك سال خونين نزديك می شويم و در آستانه ورود به يك سال احتمالا خونين ديگر قرار داريم. نهاد هاى امنيتى- دفاعى ما، فاقد يك راهبرد دقيق امنيتى هستند.

معطوف بر آن هزينه هاى بسيار سنگين اقتصادى و انسانى پرداختيم/ مي‌پردازيم. همين چند روز پيش ده‌ها كماندو و سرباز فداكار ارتش ملى در فراه، قتل‌عام شدند.

كابل همچنان هدف ساده هجمه هاى خونين داعشى- طالبى است. شاهراه ها توسط هراس‌افكنان به سادگى مسدود می شوند. ولسوالي‌ها دست به دست مي‌شوند. در هفتاد درصد كشور، طالبان يا حضور تعيين كننده دارند و يا حضور تهديدكننده، ناامنى فراگير شده است.

رهبرى حكومت، در مسايل امنيتى همچنان دچار تناقض شديد و سر درگمى عميق است، آنچنان كه متحد اصلى ما آمريكا، از ضعف راهبرد امنيتى به شدت رنج مي‌برد. روزى رييس‌جمهور ايالات متحده امريكا اعلام مي‌کند: ما با طالبان ديگر صلح نخواهيم كرد و آنان را به‌شدت سركوب خواهيم نمود و كارى را كه ديگران نتوانسته اند انجام دهند، ما به پايان خواهيم رساند.

بلافاصله رييس‌جمهور ما ذوق زده اعلام مي‌كند كه صلح را از اين بعد بايد در ميدان هاى جنگ جستجو كرد و اما فرداى آن روز، در يك چرخش صد و هشتاد درجه اى در دفتر شوراى عالى صلح، ازپروسه/ پروژه صلح اعلام حمايت مي‌كند، چرخش دراماتيكى كه كاخ سفيد نيز آن را به نمايش مي‌گذارد! آدم حيران مي‌ماند كه حرف ديروز رييس‌جمهور و متحدين بين‌المللى ما، مبناى راهبرد امنيتى كشور ماست يا حرف امروز آن ها!

پروسه صلح و دم و دستگاه  موسوم به شوراى عالى صلح نيز، ظاهرا پروژه  آب و نان دارى شده در دست عده خاصى كه به خوبى مي‌دانند، اين شورا هيچ نوع نقش مثبت و موثرى در فرايند صلح و انگيزش صلح‌خواهى و صلح‌طلبى نداشته و نمي‌تواند داشته باشد! اما كاسب‌كارانه و با نگاهى معطوف به سود، با چنگ و دندان به دوام كار پرهزينه و بی‌فايده اين شورا اصرار دارند. نشست صلح داير مي‌كنند و امتيازات كلانى به هراس‌افكنان هديه مي‌دهند؛ امتيازاتى كه دهشت‌افكنان و حاميان منطقه‌اى آنان را، به باج‌خواهى و امتيازگيرى بيشتر،  جري‌تر كرده و بر نتيجه‌بخش بودن تداوم فرايند هراس‌افكنى اميدوارتر ساخته است و صداهايى را نيز در همسويى  با هراس‌افكنان و تقويت مواضع آنان، از درون و بيرون بلند نموده است.

صداى بيرونى از حنجره نماينده پاكستان در سازمان ملل بلند شد، كه اگر آمريكا دست به عمليات نظامى در مناطق تحت كنترل طالبان در افغانستان بزند، تلاش‌هاى سياسى براى پايان جنگ در افغانستان صدمه مي‌بيند!  از درون نيز صداهايى شنيده شد كه ولايات جنوبى بايد به طالبان واگذار گردد !

تركيب اين صداها، تكه‌هاى پازلى است كه به خوبى نشان مي‌دهد كه هراس‌افكنان و حاميان درونى و بيرونى آنان، به نقطه ضعف‌هاى مفرط حكومت و متحدين بين‌المللى آن پى برده‌اند و همچنان جنگ و ستيزه‌جويى و هراس‌افكنى را يك گزينه مناسب براى پيروزى نهايى و تحقق اهداف خود ارزيابى مي‌كنند!

مردم افغانستان از ضعف شديد حكومت و حاميان بين‌المللى آن در مهار هراس‌افكنى به شدت سرخورده شده‌اند. حاكمان كابل فرصت اندكى دارند و تا دير نشده بايد با اتخاذ يك راهبرد روشن، كارآمد و قاطع در امر مبارزه با هراس‌افكنى، سال نو متفاوت و اميد بخشى را به مردم نويد دهند.

علی احمدی