پایان نامه ای که به مرگ منتهی شد/ روایت غم انگیز از دختری که چندین بار پایان نامه اش رد شد

زهرا خاوری دانشجوی سال پنجم دانشکده وترنری دانشگاه کابل که چندین بار موضوع پایان نامه اش از سوی استاد راهنمایش رد شده بود، به زندگی اش پایان داد تا برگی دیگر از اداره فاسد افغانستان رونما شود.

زهرا خاوری سال گذشته (۱۳۹۵) کار روی پایان‌نامه‌اش را با موضوع پرورش گوسفندها با تغذیه‌ی گیاه کوهی‌یی به‌نام محلی «کَمَی»، زیر نظر استاد گل‌محمد طنین آغاز می‌کند. می‌رود به ولایت دایکندی و در محله‌اش تحقیقات را انجام می‌دهد، نتایج تحقیقاتش را تهیه کرده و در کابل نزد استاد می‌آورد. استاد رهنما به علت‌های مختلف نتیجه را نمی‌پذیرد و پایانه‌نامه‌اش را رد می‌کند.

نزدیکان او می‌گویند زهرا به خاطر سخت‌گیری و رد شدن پی در پی پایان نامه‌اش از سوی استاد راهنما، دست به خودکشی زده است.

هم‌اتاقی‌های زهرا می‌گویند، او نزدیک به یک سال بوده که برای تکمیل پایان‌نامه خود هم به گونه تئوری و هم عملی کار می‌کرده اما هر بار پس از ایرادات استاد راهنما، کار را از نو آغاز می‌کرده است.

زهرا انصافی، هم‌کلاسی زهرا خاوری به من گفت: «موضوعی را که خود استاد برایش تعیین می‌کند، می‌رود در دایکندی روی آن کار می‎کند، می‌آید و آن موضوع کاملاً رد می‌شود.»

استاد دوباره خواستار کار پایان‌نامه‌ روی موضوع تغذیه و پرورش جوجه‌مرغ‌ها می‌شود. زهرا این بار اتاقی را در کابل به کرایه می‌گیرد و تحقیقاتش را روی پرورش جوجه‌مرغ‌ها آغاز می‎کند. در همان اتاق خودش نیز زندگی می‌کند. زهرا مشکلات اقتصادی‌اش را با استاد و رییس دانشکده در میان می‌گذارد، آنان پیشنهاد می‌دهند که در جلو دانشکده‌ی وترنری در داخل یک کانتینر تحقیقات‌اش را انجام دهد.

زهرا کانتینر را تمیز می‌کند، نظر به راهنمایی استاد، دیوار کانتینر را رنگ‌آمیزی کرده و شروع می‌کند به انجام تحقیقات‌اش روی پرورش جوجه‌های مرغ‌. اما نتایج تحقیقات دوباره از طرف استاد رد می‌شود و پس از آن زهرا دست به خودکشی می‌زند.

به گفته‌ی دوستان و صنفی‌های زهرا، حوالی ساعت هشت صبح یک‌شنبه، ۲۸ عقرب زهرا مرگ موش را با تخم مرغ یکجا می‌خورد، بعد از خوابگاه دانشگاه کابل بیرون می‌شود و دوباره برمی‌گردد. حوالی ساعت ۱۱صبح هم‌اتاقی‌ها و دوستان‌اش متوجه می‌شود که وضعیت سلامتی او وخیم است. آنان مسوولین و مدیر خوابگاه را خبر می‌کنند که زهرا را به شفاخانه ببرد؛ چون در همان لحظه کارت خوابگاه زهرا در دست‌رس نبوده، مدیر خوابگاه اجازه نمی‌دهد که او را به شفاخانه ببرد. بعد از مدتی تأخیر در نهایت مسوولان خوابگاه زهرا را با یک دوستش به شفاخانه می‌فرستند، داکتران سیرومی به زهرا وصل می‌کند و خانه‌ی عمه‌اش می‌فرستند.

زهرا شب سختی را سپری می‌کند. نزدیکانش او را صبح دوشنبه به شفاخانه‌ی دیگری می‌برد، اما انگار زنگ پایان زندگی او نواخته شده بود و دیگر تاب مقاومت نداشت. زهرا حوالی ساعت ۱۲ دوشنبه جان داد.

زهرا خاوری از ولسوالی شهرستان ولایت دایکندی و دومین فرزند خانواده بود

صبح‌ سه‌شنبه دانشجویان دانشگاه کابل در برابر ریاست این دانشگاه اعتراض کردند و خواستار پیگیری این قضیه شدند.

دانشجویان، استاد راهنما، مدیر خوابگاه دخترانه‌ی دانشگاه کابل و روند سخت‌گیرانه‌ی پایان‌نامه‌نویسی را عامل خودکشی زهرا دانستند.

دانشجویان در قطع‌نامه‌ی‌شان خواستار «تشكيل كميته‌ی مشترك تحقيقی متشكل از دانشجويان، اعضای خانواده‌ی زهرا خاوری، هيأت علمی دانشگاه، ريیس دانشگاه كابل و سرپرست وزارت تحصيلات عالی، جهت بررسی عوامل ذي‌دخل مخصوصا گل‌محمد طنين و مديره‌ی ليله‌ی اناث» شدند.

سرپرست وزارت تحصیلات عالی واقعه را «المناک» خواند و تمامی خواست‌های دانشجویان را پذیرفت

عبدالطیف روشان، سرپرست وزارت تحصیلات‌عالی در جمع دانشجویان معترض حاضر شد و مرگ زهرا را یک «واقعه‌ی المناک» خواند. آقای روشان تمام خواسته‌های دانشجویان را پذیرفت و زیر قطع‌نامه‌ی آن امضا کرد و گفت تمام خواست‌ها را پیگیری می‌کند و انجام می‌دهد.

خبر خودکشی زهرا در میان کاربران شبکه‌های اجتماعی واکنش‌های زیادی ایجاد کرد.

برخورد استادان افغان و مشکلات در محیط دانشگاه پیش از این نیز خبرساز شده بود. چهار سال پیش ده‌ها دانشجوی علوم اجتماعی دانشگاه کابل در اعتراض به آنچه تبعیض قومی می‌خواندند، برای هشت روز دست به اعتصاب غذایی زده بودند.

مقامات همیشه برای حل این مشکلات تعهد می‌سپارند و می‌گویند برای حل این مشکلات جدی هستند. اما تاکنون این مشکلات به گونه ریشه ای حل نشده است و نظام فاسد افغانستان هر روز قربانیان زیادی در این مورد می دهد.