پارلمان اروپا کجاست؟

پارلمان اروپا یک نهاد قانون گذاری رسمی در اروپا می باشد که اعضای آن با رأی مستقیم مردم انتخاب می‌شوند. همراه با اطلس پلاس باشید با مطالبی بیشتر در این خصوص.

از پارلمان اروپا بیشتر بدانیم!

در ابتدای مطلب بهتر است بدانیم که قوانین جاری بر اتحادیه اروپا را پارلمان اروپا به همراه شورای وزیران تصویب می نمایند.

شهروندان کشورهای عضو اتحادیه اروپا در پارلمان نماینده دارند در واقع اتباع هر کشوری که عضو اتحادیه اروپا باشد می تواند در یک رأی گیری همگانی نمایندگان خود را برای پارلمان انتخاب کنند.

اینکه نمایندگان پارلمان به صورت مستقیم از سوی شهروندان انتخاب می شوند مظهر و سمبل دموکراسی در اتحادیه اروپا به شمار می رود.

تعداد نمایندگان هر کشوری که عضو پارلمان می شود با توجه به جمعیت همان کشور تعیین می گردد. به این صورت که اگر کشوری دارای جمعمیت بیشتری باشد تعداد نمایندگانش از کشورهای کم جمعیت بیشتر خواهد بود.

در پارلمان اروپا نمایندگان برای دوره هایی پنج ساله انتخاب می شوند.

هر کشوری که عضو پارلمان است حداقل ۶ نماینده دارد و آلمان بیشترین تعداد نماینده را داراست.

مطلب حائز اهمیت این است که در میان نمایندگان پارلمان، دیدگاه ها و آراء و نظرات سیاسی متفاوتی وجود دارد که بر طبق همین آراء دسته ها و پارت های مختلفی از نماینده ها شکل می گیرد که ارتباطی به ملیت و کشور شان نداشته و صرفا بر اساس آراء و عقایدشان می باشد.

اینطور می توان گفت که این پارلمان همان مجلس شورای ملت های اتحادیه اروپا می باشد.

بطور معمول جلسات پارلمان در دو محل برگذار می شونند: بروکسـل در کشور بلژیک و استراسبورگ در کشور فرانسـه.

همچنین اجلاسهای عمومی ماهی یک بار در استراسبورگ فرانسه تشکیل می شوند و چهار روز از دوشنبه تا پنج شنبه به طول می انجامد.

در اجلاس عمومی تمامی نمایندگان کشورهای عضو اتحادیه شرکت می کنند و اگر در موضوعی نیاز به تصمیم گیری باشد از تمام نمایندگان رأی گیری انجام می شود.

در اجلاس عمومی پارلمان اروپا گزارش ها و لوایحی که توسط کمیته ها تنظیم شده اند مورد بررسی قرار گرفته و به رأی گذاشته می شوند.

معمولا در دستور جلسه هر ماه این مطلب قید می شود که کدام یک از لوایج پس از ارائه، به رأی گیری گذاشته خواهد شد.

همچنین لوایح جدید قانونی در این اجلاس به تصویب می رسد و همه آنچه که در طی اجلاس می گذرد از اظهار نظرها و سخنرانی ها گرفته تا باقی مسائل همه به دقت ضبط می شود و بعدها انتشار می یابد.

قابل ذکر است که جلسات فوق العاده در بروکسل برگذار می گردند.

پارلمان همچنین وظیفه نظارت بر کمیسیون اروپا را نیز عهده دار است، تا جایی که رئیس و اعضاء کمیسیون موظف به گرفتن رای اعتماد از این پارلمان هستند و پارلمان می‌تواند آنان را بصورت دسته‌جمعی استیضاح نماید.

گفتنی است کمیسیون اروپا کمیسیونی است که به عنوان قوه مجریه در اتحادیه اروپا ایفای نقش و وظیفه می نماید و مسئول اجرای تصمیم گیری و تنفیذ پیمان نامه ها و انجام کلیه امور روزمره اتحادیه را بر عهده دارد.

می توان گفت که پارلمان در آغاز تأسیس، اختیارات بسیار اندکی داشت و تصمیماتی که در آن نهایی می شد فاقد قدرت اجرایی شمرده می شد.

و جالب است بدانید که تا قبل از سال ۱۹۷۹ انتخاب نمایندگان با رأی مردم نبود بلکه مجالس ملی، اعضای پارلمان را بر طبق نظام نامه های داخلی و مقررات خویش معین می کردند.

و اگر فردی دوره نماینده گی اش در مجلس ملی به اتمام می رسید عضویت او در پارلمان نیز خودبخود پایان یافته تلقی می گردید.

و اولین دوره انتخاب نمایندگان پارلمان با رأی همگانی در سال ۱۹۷۹ انجام شد.

پارلمان اروپا در حال حاضر ۷۳۶ عضو دارد که از بین ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا انتخاب شده اند.

هیات رئیسه پارلمان برای یک دوره ۲/۵ ساله، انتخاب می‌شوند که این مدت قابل تمدید است.

اعضای هیأت رئیسه عبارتند از: رئیس پارلمان، ۱۴ نایب‌رئیس و ۵ منشی.

نامزدهای انتخابات پارلمان اروپا در قالب گروه‌های سیاسی و بر اساس عقاید و نظرات سیاسی خاص خود و بصورت فراملی به رقابت می‌پردازند نه بر اساس ملیت‌های مختلفی که وجود دارد.

اعضای پارلمان قبلی اروپا که هفتمین دوره آن محسوب می‌شد در قالب گروه‌های هفت‌گانه به علاوه یک گروه مستقل به فعالیت می‌پرداختند که به شرح زیر می باشند:

۱- حزب مردم اروپا (EPP)؛ این حزب زیر سلطه احزاب دموکرات مسیحی است و خواهان هم‌گرایی نزدیک‌تر اقتصادی در اروپا می باشد و نیز در سیاست‌‌های مهاجرتی، خارجی و دفاعی مشترک است.

۲- ائتلاف مترقی سوسیالیست‌ها و دموکرات‌ها (S&D) ؛ این ائتلاف که به نوعی نماینده چپ میانه محسوب می‌شود بر اساس ایدئولوژی سوسیال دموکراسی عمل می‌کنند و هدف آنان ایجاد یک اروپای سوسیال جدید است.

۳- ائتلاف لیبرال‌ها و دموکرات‌ها (ALDE)؛ گرایش آنان بیشتر مبتنی بر لیبرالیسم است. و علاقمند به تعمیق و گسترش بیش‌تر اتحادیه اروپا می باشند

۴- ائتلاف آزاد اروپا–سبزها (Greens/EFA)؛ این ائتلاف متشکل از احزاب سبز و بومی‌گرایان و نمایندگان ملت‌های بدون دولت از اسکاتلند، ولز و کاتالونیا می باشد که خواهان حمایت بیش‌تر از محیط زیست، تمرکز کم‌تر بر دموکراسی و برابری جنسیتی در محل کار هستند.

۵- اصلاح‌طلبان و محافظه‌کاران اروپا (ECR)؛ آنها دارای رویکرد راست میانه می‌باشند و معمولاً متشکل از دموکرات‌های مسیحی یا محافظه‌کاران هستند و یک بلوک ضدفدرالیستی در پارلمان اروپا محسوب می‌شوند.

۶- چپ متحد اروپا–چپ سبز نوردیک (GUE/NGL)؛ ترکیبی از دو سازمان کوچک‌تر چپ متحد اروپا و چپ سبز نوردیک اند و برخی اعضای آن متعلق به احزاب کمونیست ملی می باشند این گروه هدف خود را توسعه اقتصادی و اجتماعی و حمایت از محیط زیست نهاده است.

۷- اروپای آزادی و دموکراسی (EFD) که ایدئولوژی این گروه را می‌توان در عناصری چون بدبینی به اروپا، محافظه‌کاری ملی، محافظه‌کاری لیبرال، بومی‌گرایی و عوام‌گرایی معرفی نمود.

۸- غیروابسته‌ها (NI) عضو هیچ گروه سیاسی در پارلمان اروپا نیستند و در پارلمان فعلی اتحادیه اروپا فقط ۲۷ نماینده مستقل وجود دارد.

مطلب حائز اهمیت در خصوص پارلمان اروپا این است که تصمیمات و عملکرد این پارلمان محدود به قاره اروپا نبوده و بلکه در دیگر کشورهای جهان نیز تأثیرگذارند.

با اینکه پارلمان نام اروپا را همراه خود دارد اما عملا تبدیل به یک نهاد بین المللی شده است که تصمیمات جهانی گرفته و سیاست های جهانی اتخاذ می کند و بیش از حد تحت نفوذ و سیطره آمریکا می باشد.