وحدت ملی؛ فرایند فرهنگی است

حدود یک ماه است که در سفر بیرون از کشور به سر می برم، اما در این مدت چند واقعه مهم اتفاق افتاد که مرا بیشتر به تعمق واداشت. ازجمله این که : بینی را معیار حقوق سیاسی قرار دادند و اخیرا بحث یکسان سازی فرهنگی را مطرح کرده اند که حساسیت ها و احساسات زیاد را در جامعه بازتولید کرده است. در این باره چند نکته را یادآور می شوم:

۱- وحدت ملی نه تنها با سیاست حذف از جمله حذف رهبران قومی تامین نمی گردد بلکه باعث نفرت پراکنی و قومی ساختن رویدادهای سیاسی و اجتماعی می شود که آورده ی آن، نیرومند شدن رهبران قومی خواهد بود.

۲- کسانی که در پی تامین وحدت ملی از منظر یکسان سازی فرهنگی است، با مبانی و اصول این مقوله نا آشناست؛ زیرا وحدت ملی یک فرایند فرهنگی است.

۳- عناصر فاشیست و برتری طلب، مربوط به هرقوم و گروه اجتماعی و زبانی که باشند، خطرناک ترین دشمن وحدت ملی هستند.

۴- راسیسم و فاشیسم با رویکرد تبعیض و تعصب، همواره برای کشورهای توسعه نایافته خطر بالقوه به شمار می روند، به این ترتیب مبارزه در برابر چنین تفکر نامیمون، خود عبادت سیاسی و تقوای ستیز است.

در فرجام فراموش نکنیم که این چهره ها از هیچ قوم نمایندگی نمی کند؛ پس باید هوشیار باشیم که آب در آسیاب دشمن نریزیم. زیرا ما همیشه منادی برادری، برابری و عدالت طلبی بوده ایم و مبارزه در این مسیر پرچالش و پرهزینه را آگاهانه برگزیده ایم. مبارزه با داعیه عدالت، آزادی، برابری شهروندی و « نه» گفتن به عصبیت بدوی، می تواند برای افراد سلطه جو و تفوق طلب، پرهزینه باشد و حساسیت های زیادی در سطوح داخلی و بین المللی برانگیزد که ابتدایی ترین نتیجه آن، انزوای همه جانبه و تجرید بی پیشینه آنان خواهد بود.
پایدار باد حقیقت و عدالت.

نویسنده: داکتر عبدالطیف نظری