واشنگتن پست: اولین اثر سفر ترامپ به خاورمیانه با سرکوب در مصر، بحرین و عربستان رونما شد

واشنگتن پست نوشت: تشدید ستم و سرکوب در کشورهای عربی از جمله مصر، عربستان و بحرین، فوریترین اثر سفر دوره ای ‘ترامپ’ به خاورمیانه است.

روزنامه آمریکایی در سرمقاله دیروز (سه شنبه) خود در باره نخستین سفر خارجی ترامپ به عنوان رئیس جمهوری آمریکا نوشت: یک هفته از اولین سفر خارجی رئیس جمهوری جدید آمریکا می گذرد و هنوز که هنوز است، آثار منفی این سفر یکی پس از دیگری در حال نمایان شدن است.

واشنگتن پست در ادامه سرمقاله خود افزود: ترامپ روز دوشنبه مجددا بر طبل دشمنی یک طرفه خود با آلمان کوبید و همان گلایه همیشگی اش را تکرار و از مازاد تجاری آلمان با آمریکا انتقاد کرد و مدعی شد که ‘آلمانی ها کمتر از سهم واقعیشان به ناتو حق عضویت می پردازند’.

همین نیش و کنایه ها موجب شد تا ‘آنگلا مرکل’ صدر اعظم آلمان، که زمانی یکی از شیفتگان همکاری های دو سوی اقیانوس اطلس به شمار می رفت، بگوید ‘ دیگر زمان اتکای اروپا به آمریکا تقریبا به سر آمده است’.

در خاورمیانه، اثرات حمایت ناصواب ترامپ از دیکتاتوری های عرب سنی مذهب ملموس تر است.

تمام رهبران عرب که هفته گذشته در اجلاس سران کشورهای عرب در ریاض حضور داشتند و رئیس جمهوری آمریکا هم میهمان افتخاری آن بود، حال خاطرشان از هر جهت راحت و احساسشان این است که ترامپ مطلقا کاری به موضوع بسیار مهم ‘حقوق بشر’ ندارد.

ترامپ عنوان کرده بود که در نطقش در این اجلاس مطلقا به مسئله حقوق بشر اشاره ای نخواهد کرد.

یکی از این سران خاطر آسوده ‘عبدالفتاح سیسی’ رئیس جمهوری مصر است که هفته گذشته از سفر به ریاض خندان و شادمان به ‘قاهره’ بازگشت و با روحیه ای مضاعف تر کمر همت برای سرکوب و ستم و بیداد بیشتر در داخل بست.

در حکومت سیسی تاکنون بیشتر از 20 تارنمای خبری بسته شده اند و دهها فعال سیاسی سکولار لیبرال بازداشت شده اند. از جمله این افراد ‘خالد علی’ وکیل حقوق بشر است که گفته است امکان دارد در انتخابات ریاست جمهوری 2018 به رقابت با السیسی برود.

سیسی در روز دوشنبه این هفته یک مصوبه پارلمانی را بصورت قانون به تصویب رساند که به حکم آن محدودیتهایی بی سابقه را بر گروههای جامعه مدنی مصر اعمال خواهد کرد.

به حکم این قانون جدید، مصری ها حق تشکیل نهادهای مستقل بدون کسب مجوز از سوی دولت را نخواهند داشت. این قانون جدید به سرویسهای اطلاعاتی و امنیتی کشور اختیار تام می دهد همه اعتبارهای خارجی را که به این موسسات واریز می شود، کنترول کنند. ضمنا فعالیت بسیاری از گروهها، از جمله گروههای حقوق بشر غیر قانونی تلقی خواهد شد.

با این حساب مصر هم بزودی به جرگه کشورهایی نظیر کوبا و کوریای شمالی خواهد پیوست که در آن فقط گروههای مدنی تحت کنترول دولت اجازه فعالیت خواهند داشت.

پارلمان مهر و موم شده سیسی نوامبر گذشته این لایحه سختگیرانه و بیرحمانه را تصویب کرده بود. منتقدان این مصوبه را ناقض قانون اساسی و ناقض تمام کنوانسیونهای بین المللی، که مصر عضو آنهاست، دانسته بودند.

در واکنش به این موضوع نمایندگان برجسته کنگره آمریکا از جمله دو سناتور جمهوریخواه شامل ‘لیندسی گراهام’ از کارولینای جنوبی و ‘ جان مک کین’ از آریزونا هشدار داده اند که اگر دولت مصر مصوبه مزبور را قانونی کند، شروطی جدید را برای ارسال کمکهای سالانه آمریکا به مصر مقرر خواهند کرد.

این هشدار ظاهرا موثر افتاد بود و سیسی مصوبه پارلمان را امضا نکرد.

اما اوضاع بر همین منوال باقی نماند. ظرف دو ماه گذشته سیسی و ترامپ دو بار با هم ملاقات کردند و همین دو دیدار کافی بود تا خاطر سیسی از بابت بی تفاوتی ترامپ نسبت به موضوع حقوق بشر آسوده بماند.

سیسی مصوبه مزبور را هفته گذشته به دنبال یک فقره حمله تروریستی به زئران کلیسای قبطی های مصر، که به کشته شدن 29 نفر انجامید، به اجرا گذارد.

مصر یکی از کشورهایی است که شهروندان بسیاری از آن جذب ‘داعش’ می شوند و فعالان سیاسی، رسانه ها و گروههای جامعه مدنی، که هدف این قانون قرار دارند، نتوانسته اند مانع جذب افراد به داعش شوند.

از سال 2013 که سیسی با یک کودتای نظامی قدرت را در مصر به دست گرفت تاکنون شمار مصری های جذب شده به داعش چندین برابر شده است .

ترامپ مدام جار می زند که اجلاس سران عرب در ریاض موفق بوده است.

اما این موفقیتی که ترامپ از آن نام می برد در حقیقت چشم بستن بر ستم و سرکوبی است که بی امان بر کشورهای عربی حاکم است. هفته گذشته پولیس بحرین به یک اردوگاه اپوزیسیون یورش برد.

لازم است کنگره (آمریکا) در قبال این عمل دولت بحرین از خود واکنش نشان دهد و تا زمانی که قانون مربوط به ‘سازمانهای غیر دولتی’ مصر منسوخ و یا بازنگری نشده است و زندانیان سیاسی آزاد نشده اند، کنگره آمریکا باید جلوی ارسال کمک نظامی جدید به مصر را بگیرد.

اگر سیسی اجازه داشته باشد میلیاردها دالر پولی را، که آمریکا به عنوان کمک به مصر می دهد، به جیب بزند و آن را صرف حکومت مستبد و تمامیت خواه ( توتالیتر) خود کند، در آن صورت این منافع استراتژیک آمریکا در منطقه است که بشدت در معرض خطر خواهد بود.