هزاره ها و فرهنگ چاپلوسی

  • انتشار: ۴ جوزا ۱۳۹۹
  • سرویس: دیدگاه
  • شناسه مطلب: 86601

از نظر علمی رشد و ترویج فرهنگ چاپلوسی و چاپلوس پروری در هر سازمان، سبب الودگی و عقب ماندگی فرهنگی می شود. تکامل کیفی جامعه زمانی تکوین می یابد که افراد با حفظ داعیه و مطالبات مشروع خود، سیاست کنند. شیوع فرهنگ چاپلوسی، تصدی افراد غیرکارامد و نا لایق بر منصب های اجرایی را درپی دارد. این افت فرهنگی، نه تنها سکون و رخوت را در جامعه نهادینه می کند، بلکه در نگاه راهبردی، جامعه را از ترقی و پیشرفت باز می دارد.

امروزه هزاره ها با چنین وضعیت فلاکت بار روبرو شده است. بسیاری ها برای رسیدن به قدرت و یا حفظ قدرت، به چنین خصیصه ناپسند و مذموم روی اورده اند. برخی نیز نماد تملق و ترویج گر فرهنگ چاپلوسی به شمار می روند و برای اصحاب قدرت، شخصیت کاذب می افریند تا چند صباحی خود را حفظ کند. ترویج فرهنگ چاپلوسی، بزرگ ترین ضربه به غرور و صلابت مردم و در مغایرت با داعیه حق خواهی و عدالت طلبی ماست. ما به مطالبه گری بدون خشونت باور داریم و تا زمانی که برابری و حقوق شهروندی در جامعه نهادینه نشده، باید به مبارزات سیاسی خود ادامه دهیم. حضور ما در قدرت، حق مسلم ماست و نباید این حضور از رهگذر چشم پوشی از داعیه تاریخی و مطالبه گری، به وجود اید. کسانی که از طریق تملق و چاپلوسی و تمجیدهای خلاف واقع از متولیان قدرت، خود را به قدرت وصل می کنند و فرهنگ چاپلوسی را به یک الگو برای رسیدن به قدرت تبدیل می کنند، بزرگ ترین خیانت را به توسعه سیاسی و اخلاق و شرافت انسانی جامعه مرتکب می شوند.

نویسنده: دکتر عبدالطیف نظری

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟