نشست وین: «فیل موش زائید»! از یک مسعود تا مسعود دیگر

  • انتشار: ۲۸ سنبله ۱۴۰۱
  • سرویس: دیدگاهسیاست
  • شناسه مطلب: 133133

نشست سیاستمدارن فراری افغان در وین پایان یافت. دو روز آنها با هم بحث کردند، شام و نهار صرف نمودند و طنز گفتند و خندیدند و سپس بیانیه ای انتشار دادند که در آن گفتگو را ” گزینه مطلوب” برای افغانستان تحت کنترل طالبان دانسته و در این راستا، خواستار همکاری سازمان ملل و کشورهای منطقه و جهان شدند. به اضافه این اصل اساسی بیانیه که در واقع بطور ضمنی از مقاومت مسلحانه مردم در پنجشیر فاصله گرفته اند، برای اینکه چیز دیگری گفته باشند دربیانیه این نشست ” تاکید” شده که ” از مقاومت مردم افغانستان و زنان معترض “حمایت می‌کنند. این به همان ضرب المثل مردمی میماند که ” فیل موش زائید”.
برای من نکته مهم این نشست حضوراحمد مسعود، رهبر “جبهه مقاومت ملی” در کنار این سیاستمداران سوخته و فراری است. البته او قبلآ در نشست رهبران جهادی فراری در ترکیه هم اشتراک نموده و برخی حتا از نفوذ سیاف و اسمعیل خان بر او صحبت کرده اند. احمد مسعود در عین حال دایم از مبارزات پدرش، احمد شاه مسعود، یاد میکند و خود را از نگاه سیاسی هم وارث او میداند. اما اگر با دقت کمی به یکسال فعالیت و مبارزه او نظر افگنیم تشابه اساسی و تعین کننده نه از نگاه پیشبرد مبارزه مسلحانه علیه طالبان و نه هدف سیاسی میان او و پدرش وجود ندارد.
محبوبیت خود را احمد شاه مسعود در افغانستان و شهرت بین المللی خود را، بویژه در فرانسه، محصول اشتراک و سازماندهی مبارزه مسلحانه (چریکی) بر ضد ارتش اشغالگر خارجی ( شوروی) بود. وی تمام نیروی خود را وقف این هدف و آیده آل خود نمود و پنجشیر به حیث “یک دره در برابر یک امپراتوری” شهرت یافت. بعد از شکست تجربه دولتی او که جنگ داخلی ویراگر را براه انداخت و در زمره افتخارات او محسوب نمیشود، مسعود دوباره در رآس یک جبهه ملی که حتا بقایای حزب وحدت هم در آن عضویت داشت، مبارزه بر ضد طالبان را تا سرنگونی امارت اسلامی سازماندهی نمود. او در سخت ترین شرایط در مدت ۲۰ سال مبارزه اش حتا یکبار به اروپا یا امریکا سفر نکرد. زمانی که برای اولین بار به دعوت پارلمان اروپا چند ماه قبل از ترورش فرانسه آمد بخاطری بود که جهان را از خطری که تروریسیم اسلامی تهدید میکرد آگاه سازد. ۳ یا ۴ ماه بعد از این سفر و دو روز قبل از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر القاعده و طالبان او را کشتند. نبود مسعود (همچنان نبود مزاری) هنگام حمله نظامی امریکا، ایجاد یک نظام جدید از چهره های خادم امریکا و تحولات درونی جمهوریت قلابی، ضایعه بزرگ برای افغانستان بود.
احمد مسعود برعکس پدرش فرمانده و رهبر مقاومت مسلحانه نیست. او در روزهای اول هجوم طالبان پنجشیر را به مقصد تاجکستان ترک نمود. شاید مبارزان پنجشیر علیرغم تلفات زیاد بتوانند هر چه بیشتر به سازماندهی واحد های خود بپردازند. حتمن از درون این جنبش مقاومت فرماندهان و یا فرمانده کاریزماتیکی سر برون خواهد کرد. باید هم اینگونه شود وگرنه بدون رهبری که با آنها زبدگی و مبارزه کند دشوار است که جبهه مقاومت بزرگ شود، طالبان را به ستوه در آورده و آنها را به عقب نشینی نظامی و سپس سیاسی وادار کند.
دوری احمد مسعود از میدان نبرد و نشست با چهره های که امتحان خود را داده اند نه به سود جبهه و نه به سود خود اوست. این نشستها فرضیه اینکه احمد مسعود همچون چهره های بدنام فراری فقط در جستجوی این است که با حمایت امریکا و اروپا روی طالبان فشار آورند تا کمتر سخت و آشتی ناپذیر باشند ودر چوکات یک حکومت فراگیر جایی برای آنها در نظر گرفته شود، را تقویت میکند.
آیا جوانان پنجشیر و اندراب هر روز (تا حالا بیش از یکصد مبارز) جان خود را فدا میکنند که طالبان حکومت فراگیر تشکیل دهند ؟

پ. ن. چهره های نشست وین حمایت خود را از جبهه مقاومت و از مبارزه مسلحانه اعلام نکردند.

کریم پاکزاد

نظرات(۰ دیدگاه)

نظر شما چیست؟