مواظب طالبان خفته در درون مان باشیم

روانشناس‌ها هر رفتار بچه‌گانه انسان‌ها را به بیداری «کودک درون» انسان تعبیر می‌کنند. به عبارت ساده‌تر، هر انسانی حتی اگر سن زیادی نیز از او گذشته باشد، بازهم برخی مواقع کارهای کودکانه از او سر می‌زند.

این مثال برای تشریح و توضیح فضای فرهنگی و اجتماعی یک جامعه نیز صدق می‌کند. با توجه به فضای حاکم فرهنگی بر جامعه افغانستان، بسیاری از شهروندان این کشور، هر چند که در ظاهر شیک به نظر برسند اما بازهم یک «طالب خفته» در درون خود دارند. این طالب برخی مواقع از خواب بیدار می‌شود و به صاحب خود فرمان می‌دهد.

همان‌طور که خوانندگان عزیز در جریان قرار دارند، اخیراً تیم رباتیک دختران افغانستان، به آمریکا رفت و دستاوردهای خود را به نمایش گذاشت. رقابت‌های روباتیک موسوم به «فرست گلوبال» یکشنبه ۲۵ تیر/ سرطان در واشنگتن آغاز شد و به مدت سه روز ادامه داشت.

رفتن تیم دختران افغانستان به آمریکا، با مخالفت معدودی از شهروندان افغانستان روبرو شد که من واکنش مخالفان را به بیداری «طلب درونی» آنان تعبیر می‌کنم. البته نگارنده خود یک مسلمان معتقد است که شاید برخی این اعتقاد را از نوشته‌هایش درک کرده باشند. اگر خدای نکرده در جریان این سفر، امری خلاف شرع واقع شده باشد، نه نگارنده از آن دفاع می‌کند و نه هم جرأت دفاع کردن دارد.

نوشته بنده صرفاً یادآوری این نکته است که مخالفت با شرکت دانش‌آموزان رباتیک افغانستان در یک مسابقه بین‌المللی، حس طالبانیسم معدودی از افراد را برانگیخت. جالب است بدانید؛ با رصدی که از نوشته‌های چنین افرادی دارم، برخی از آنان وابسته به جریان اردوغان و تعدادی طرفدار حزب‌التحریر هستند و برخی دیگر نیز تحت تاثیر تبلیغات عربستان سعودی قرار دارند. این در حالی است اگر شما اخبار علمی ترکیه را دنبال کرده باشید، هیچ هفته و ماهی نیست که دانش‌آموزان و دانشجویان دختر ترکیه در مسابقات و المپیادهای بین‌المللی شرکت نکنند.

تکلیف شاه‌دخت‌های عربستان در کشورهای غربی و اروپایی نیز مشخص است که شاید به توضیح بیشتر نیاز نباشد. حتی رهبر این جریان، یعنی خادم حرمین شریفین، ماه گذشته با دست همسر ترامپ کاری کرد که بعید نیست «ملانیا» به خاطر فشاری که بر استخوان‌های دستش وارد شد، پیش داکتر ارتوپدی رفته باشد. تکلیف جریان حزب التحریر نیز معلوم است. همینقدر که تئوریسن حزب‌التحریر در لندن نشسته است، جای برای سخن باقی نمی‌گذارد.

اکنون طرفداران همین جریانات در افغانستان وامصیبتا سر داده اند که با رفتن دختران افغان به آمریکا، اسلام در آستانه نابودی قرار گرفته است. با عرض معذرت از آن عده عزیزانی که ریش خود را می‌تراشند، بیان این نکته فقط به خاطر نزدیکی موضوع به ذهن خوانند است نه این که خدای نکرده به دوستان ریش تراش بی‌احترامی شده باشد. جالب است که در بین مخالفان رفتن تیم رباتیک دختران افغانستان به واشنگتن، تعدادی از دوستان «ریش تراش» نیز قرار دارند. یکی از این دوستان با ریش تراشیده فریاد سر داده است که اسلام مخالف سفر زنان بدون محرم است؛ بعد چند کلمه حرف ملایی زده و چند تا حدیث نیز ردیف کرده است. حالا کسی نیست که از او بپرسد، تو صورتت را بر اساس کدام حدیث به چنین وضعیتی درآورده ای؟ به هر حال، مخالفت با تیم رباتیک افغانستان به خارج از کشور، تا جایی که دلسوزی برای اسلام باشد، بیدار شدن طلب خفته درون برخی انسان‌ها است. خمیرمایه و پشتوانه علمی این طالب خفته نیز فرهنگ جامعه قبیله‌ای است نه چیز دیگر.

محمد مرادی