ملتی که قدردان فرزانگانش نباشد جایگاهش در تالاب غوکان است

آیت الله محقق خراسانی از بزرگان نسل قدیم مردم ماست. نسلی که آرمانی داشتند و تا پای جان برای آن می جنگیدند و آیت الله از معدود کسانی بود که از قضا در مسیری درست جنگید.

آن مسیر درست چیزی نیست که رادیکالهای امروز هزاره از آن با عنوان بی معنا و مبتذل بومی سازی مرجعیت یاد می کنند. زیرا علم و دین به بوم و سرزمین ربطی ندارد و کار بزرگ آیت الله دقیقا همین بود؛ اینکه علیه این تصور غلط و رایج که علم و فقاهت را مختص مردم یا مردمانی خاص می دانست قیام کرد.

قیام آیت الله دقیقا علیه بومی سازی فقاهت و مرجعیت بود و ازین جهت رادیکالهای هزاره با نسبت دادن بومی سازی مرجعیت به وی در وجه ایجابی اش تمام زحمات او را بر باد می دهند و آن حقیقت نابی را که او برایش رزمید و بخاطر آن در برابر سیلی از مخالفت ها ایستاد ذبح می کنند.

وی می خواست نشان دهد علم، فقاهت و مرجعیت مختص مردمانی با نژاد یا جغرافیایی خاص نیست. فرقی نمی کند هزاره باشی یا هر نژاد دیگری اگر شایسته باشی می توانی و باید در جای درست قرار بگیری.

استاد دانش در نقش یک باستان شناس عتیقه های ارزشمند خاک خورده این سرزمین را یک به یک از زیر خاک بیرون می کشد و به نسل بی آرمان و بی هدف کنونی معرفی می کند و لیکن این نسل همچنان فی خوضهم یلعبون.

خلیل صدرا