مشکل ما با «قانون» درچیست؟

(به مناسبت تجلیل نمایشی از هفته قانون اساسی)

اساسا درکشورهای توسعه نیافته و عقب نگهداشته شده، “قانون” به مفهوم “مدرن” شناخته شده و قابل اعتبار نیست.
در چنان جوامعی “سنت” و “عرف” و “عنعنه” مفاهیمی جا افتاده‌ تر و قابل قبول‌تر نسبت به “قانون” دانسته می‌شوند.

درجامعه ای مثل افغانستان نیز که یک جامعه توسعه نیافته و عقب نگهداشته شده می‌باشد “قانون” در واقع یک “متن نمادین” بیش نیست. حتا قانونگذاران و مجریان آن به “قانون” باور والتزام ندارند.

بطور اخص درافغانستان مشکل اصلی نبود قانون خوب نیست، بلکه بی باوری به “قانون” است. اگر همان قوانین بد هم عملی می‌شد سرانجام یک بنیاد و زیرساخت در کشورایجاد می‌گردید.

مشکل دیگر درارتباط با “قانون” درجامعه ما این است که “قانون” در همه نظام‌های سیاسی از امان الله خان تا حکومت وحدت ملی، قربانی “سنت” ، “عرف”، “عنعنه” و “مصلحت” سیاسی زمامداران شده است؛ به تعبیری روشنتر قانونگذاران و دولتمردان ما با “قانون” به مثابه ابزاری درجهت تحکیم حاکمیت خود و ادامه آن، برخورد کرده اند.

از گذشته تا کنون سه قوه نظام سیاسی ناقضین اصلی “قانون” هستند و بی‌تعهد نسبت به الزامات آن. به همین خاطر مردم ما درهیچ نظام سیاسی از استبدادی تا آنچه دموکراسی خوانده می‌شود، جززهر و تلخی، طعم شیرینی از تطبیق “قانون” را نچشیده اند.

اینک نیز بهتر آنست که قانونگذاران و مجریان آن، بجای برگزاری مراسم‌های تفننی و پرهزینه، توصیف های دهان پرکن و استفراغ معلومات کاپی شده حقوقی درباره قانون، از فریب مردم و توجیه قانون شکنی‌های خود دست کشیده و کم از کم به یک مورد از ماده‌های قانون اساسی صادقانه عمل کنند.

نویسنده: شکور اخلاقی