متهمِ شماره یک کودک کشی برچی

در کشتارها و فجایعِ روزهای اخیر و بلکه ماه‌های اخیر، امریکا در جایگاهِ متهم ردیف اول قرار دارد؛ زیرا ایالات متحده با زنجیره‌ای از چرخش‌ها و سیاست‌بازی‌های ذیل، گروه‌های خشونت‌طلب را انگیزه و روحیه‌ی مضاعف بخشید و عملاً دولت، مردم و قوای امنیتی افغانستان را در مقابله با ترور و تکفیر و کشتار تنها گذاشت.

مذاکراتِ علنی دو ساله با طالبان بدون حضورِ نمایندگانِ دولت و ملت افغانستان، امضای قرارداد صلح با طالبان بدونِ مشارکتِ حکومت و مردم افغانستان، پذیرشِ خروج قوای امریکا که دقییقاً به معنای شکستِ این نیروها و پیروزیِ پیکارجویان تلقی گردید، گفتگوی مستقیم و علنی ترامپ با ملا برادر که توهینِ و تحقیرِ آشکارِ دولت و ملتِ افغانستان بود، اِعمال فشار بر حکومت جهت آزادسازی اُُسرای طالبان، کمکِ چهار میلیون دلاری به دفتر سیاسی طالبان در قطر، آزدی انس حقانی سردسته‌ی شبکه تروریستی حقانی در بدل گروگان‌های غربی، تقاضای خلیل‌زاد از دولت هند جهت مذاکره با طالبان و سایر کوتاه آمدن‌ها یا حمایت‌های علنی امریکا از گروه‌های پیکارجو و خشونت‌طلب.

ترامپ و خلیل‌زاد به همان مقیاس که روحیه و انگیزه‌ای دشمنان و قاتلانِ مردم افغانستان را تقویت و احساسِ پیروزی و برتری را در آنها ایجاد نمودند؛ بیشتر از آن مقیاس، انگیزه و روحیه‌ای قوای مسلح و حکومت و مردمِ افغانستان را تضعیف و تخریب نمودند و به همین دلایل، فعلاً در جایگاه متهمِ ردیف اول قرار دارند.

مسیح ارزگانی