متن کامل تفاهمنامه همکاری های اطلاعاتی کابل ـ اسلام آباد منتشر شد

به گزارش خبرگزاری اطلس به نقل از تسنیم، هرچند که حکومت تلاش کرد امضای تفاهم‌نامه اطلاعاتی با پاکستان را انکار کند، اما اظهارات اخیر مشاور امنیت ملی پاکستان و اسنادی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد، نشان می‌دهد که این تفاهم‌نامه امضا شده است و آنچه را مقامات افغانستان مبنی بر امضا نشدن این تفاهم‌نامه می‌گویند، به‌خاطر کم کردن انتقادات مردم است.

در روزهای گذشته امضای تفاهم‌نامه اطلاعاتی افغانستان و پاکستان با واکنش گسترده مردم و رهبران سیاسی مواجه شده است.

حتی حامد کرزی، رئیس‌جمهور سابق، پس از اعلام اخباری در خصوص امضای این تفاهم‌نامه اطلاعاتی، با اشرف غنی قطع روابط کرد و امضای این تفاهم‌نامه را «وطن فروشی» دانست.

روزنامه «دیلی ویسا» تصاویری از متن انگلیسی تفاهمنامه اطلاعاتی کابل و اسلام‌آباد را منتشر کرده است که ترجمه کامل آن را در زیر می خوانید:

محرمانه
تفاهمنامه همکاری‌های اطلاعاتی میان سازمان‌ اطلاعات جمهوری اسلامی پاکستان و ریاست امنیت ملی جمهوری اسلامی افغانستان

مقدمه
از این پس، به سازمان اطلاعات پاکستان و ریاست امنیت ملی افغانستان به صورت جداگانه «طرف» و در مجموع به آن‌ها «طرفین» گفته می‌شود.
طرفین متقاعد شدند که تفاهم دوجانبه و همکاری‌های در زمینه مسائل اطلاعاتی و آموزش در این حوزه به نفع دو کشور است؛

امید می‌رود که روابط دو جانبه و همکاری‌های اطلاعاتی میان سازمان‌های اطلاعاتی دو کشور گسترش یابد؛

طرفین تمایل دارند که همکاری‌ها در زمینه منافع مشترک ذکر شده در تفاهمنامه همکاری‌های اطلاعاتی تقویت شود.

بند 1:
تعاریف
اصطلاحات در این تفاهمنامه به شرح زیر است:

الف. «همکاری» (Cooperation): به معنای تعامل دوجانبه، به اشتراک‌گذاری اطلاعات، اجرای طرح‌های مبارزه با تروریسم، انجام عملیات‌های اطلاعاتی براساس ارزیابی‌های مشترک طرفین از تهدیدها و آموزش مشترک و به اشتراک‌گذاری تخصص و تجارب

ب. تهدید: شامل تروریسم، افراط‌گرایی، شبه‌نظامی‌گری و جدایی‌طلبی شبه‌نظامیان می‌شود. بازیگران غیردولتی و دیگر جرائم علیه منافع ملی هریک از طرفین که زندگی و اموال در یک کشور دیگر را در معرض خطر قرار دهد، نیز تهدید محسوب می‌شود.

ج: «خودداری»: به این معنا که از موارد باعث بوجود آمدن بی‌ثباتی، معضلات و همچنین موارد بر خلاف منافع دو طرف جلوگیری به عمل آید.

بند 2:
هدف

این تفاهم‌نامه اقدامات کلی در ارتباط با همکاری اطلاعاتی میان دو طرف را ایجاد می‌کند که بر اساس اصل تساوی در حاکمیت، همکاری و احترام متقابل می‌باشد.

این همکاری در چارچوب تفاهم‌نامه اطلاعاتی بر اساس قوانین و روش‌های ملی این دو کشور انجام می‌شود که بطور کلی به اصول و شرایط قانون بین‌المللی، تعهدات مشترک صلح، ثبات و یکپارچگی کشورهای دو طرف این قرارداد در آن احترام گذاشته می‌شود.

این تفاهم‌نامه برای منافع دو طرف بوده و به ضرر کشور سومی نخواهد بود.

بند 3:
تعهدات دوجانبه اطلاعاتی

دو طرف برای عملی کردن این تفاهم‌نامه می‌بایست بر اساس اقدام متقابل تعهدات دوجانبه زیر را انجام دهد:

الف: تعهدات سطح رهبری برای حفظ فضای اعتماد و صداقت.

ب: تعهدات دوره‌ای سطح تخصصی به عنوان یک مکانیزم از پیش توافق‌شده برای اشتراک و رسیدگی به مشکلات مربوط به دو طرف

ج: تعیین خطوط قرمز میان متخصصان دو طرف برای اشتراک و همکاری اطلاعاتی در زمان واقعی

د: ایجاد یک واسطه سازمان‌یافته میان دو طرف از طریق نمایندگان دو طرف در پایتخت‌های دو کشور.

بند 4:
حوزه همکاری

همکاری میان طرفین شامل حوزه‌های ذیل می‌باشد:

الف. به اشتراک‌گذاری ارزیابی تهدید مشترک؛ طرفین را به اجرای عملیات‌های هماهنگ‌شده/تکمیلی در حوزه‌های مربوط به خودشان قادر می‌سازد.
ب. همکاری ضد تروریسم از طریق مکانیسم توافقی دوجانبه؛ شامل حل و فصل تهدیدات تولیدی از سوی تروریست‌ها علیه منافع ملی طرفین.

ج. به اشتراک‌گذاری گزارش‌های بازجویی از تروریست‌ها/مظنون‌های بازداشت شده برای از بین بردن شبکه‌های ترور تهدیدکننده طرفین.
د. ارائه هشدار اولیه از طریق اطلاعات عملیاتی برای کاستن تهدید برای هر کدام از طرفین.

هـ. حمایت/همکاری فنی در حوزه‌های مورد توافق طرفین.

بند 5:
موارد خودداری

در جهت درک تبعات منفی، طرفین توافق دارند که موارد ذیل رعایت شود:

الف. پرهیز از بازی/لفاظی انتقادی غیرلازم، از جمله فرافکنی روایت‌هایی که برای تلاش‌های مشترک مضر است و منجر به تخریب وجهه طرفین می‌شود.
ب. کاهش نفوذ اخلال‌گران در منحرف کردن تلاش‌های مشترک طرفین.

ج. خودداری طرفین از خطاب قرار دادن یکدیگر تحت عناوین سازمان‌های دشمن، متخاصم یا غیردوستانه.
د. تعهد به ممانعت استفاده تروریست‌ها، افراط‌گرایان، گروه‌های شبه‌نظامی، بازیگران غیردولتی، سازمان‌های جاسوسی متخاصم و دیگر گروه‌های جنایتکار از خاک، نهادها، منابع و ظرفیت‌های مربوط طرفین علیه منافع طرف دیگر یا اخلال در روابط داخلی طرفین.

هـ. طرفین توافق دارند اطلاعاتی به طرف سوم ندهند مگر اینکه توسط طرفین روی آن موافقت شده باشد.

بند 6:

دو طرف برای اقدام مشترک در زمینه ایجاد دیدگاه مثبت برای طرفین در سطح نهادها و جامعه مردم خود که برای پیشرفت در روابط دوجانبه آینده مفید است، توافق کردند. دو طرف همچنین برای برداشتن گام‌های مشترک در زمینه رسانه‌ها، اتاق‌های فکر و جامعه مدنی جهت ایجاد دیدگاه مثبت به یکدیگر توافق نمودند تا هجمه منفی علیه یکدیگر را از بین ببرند.

بند 7:
دو طرف بر راه‌حل دو طرفه برای مشورت و مذاکره در رابطه مسائل و موضوعات میان دو کشور توافق نمودند. همچنین توافق بر این است که دو طرف یک گروه موقت را ایجاد کنند تا این گروه یک مکانیزم عملیاتی جهت حل موضوعات و مسائل میان طرفین را تعریف و ایجاد نماید.

بند 8:
این تفاهمنامه از روزی که توسط مسئولان مربوط امنیتی دو طرف به امضا برسد حالت اجرایی به خود می‌گیرد. این تفاهمنامه برای مدت دو سال از اعتبار برخوردار خواهد بود و همچنین می‌تواند به صورت خودکار برای مدت مشابه پس از دو سال نیز تمدید شود مگر اینکه پس از مدت 2 سال متوقف شده و یا توسعه و گسترش پیدا کند. این تفاهمنامه می‌تواند به صورت یک طرفه متوقف شود. از زمان اعلام توقف توسط یک طرف این تفاهمنامه در مدت شش ماه پس از این اعلام متوقف خواهد شد.

موضوعات ذکر شده در این تفامنامه مورد توافق طرفین قرار گرفته و این تفاهمنامه یک توافقنامه بین‌المللی الزام‌آور نیست بنابراین قوانین و حقوق بین‌المللی در این تفاهمنامه رعایت نمی‌شود.

این تفاهمنامه با رضایت کتبی هر یک از طرفین می‌تواند در هر زمانی مورد بازنگری قرار گیرد.

این تفاهمنامه در دو نسخه اصلی به زبان انگلیسی در می سال 2015 میلادی در کابل به امضا رسید.

این تفاهمنامه توسط «حسام‌الدین حسام» معاون اول اداره امنیت ملی جمهوری اسلامی افغانستان و «احمد محمود حیات» رئیس عمومی حوزه اطلاعات استراتژیک و تحلیل سازمان اطلاعات جمهوری اسلامی پاکستان به امضا رسیده است.