قصد تطهیر هم ندارند

غنی، جدای این‌که یک دزد و غارت‌گر بود یک انسان شیاد، روانی، متوهم و متعصب هم بود. بر این اساس او چند متعصب، دزد، حقه‌باز و فاسد دیگر، از جنس خودش مثل فضلی و محب را در سمت‌های مهم گمارده بود که هیچ درک درستی از اوضاع نداشتند. در قبال نابسامانی‌های کشور، منافع ملی و سرنوشت مردم احساس مسئولیت نمی‌کردند و گوش‌شان هرگز به خواسته‌های خرد جمعی بدهکار نبودند. آن‌ها در قدم اول به دنبال منافع شخصی بودند و در مرتبه دوم، منافع قومی را دنبال می‌کردند.
بنابراین، آن‌ها، براساس باورهای متعصبانه‌‌ی قبیله‌ای، قدرت مانور و تحرک ارتش را به صفر رساند، نظام را در مسیر سقوط هدایت کردند و سرانجام کشور را در وضعیت بلا تکلیفی رها کردند و حتا آرزوهای یک ملت را نیز به‌یغما بردند.
بدون شک این چپاول‌گران الان با سرمایه‌های دزدیده شده فقیرترین مردم دنیا، با تجمل زندگی می‌کنند و به ریش مردمان گرسنه می‌خندند. برای سرگرمی هر از چندگاهی یکی از آنان در رسانه‌ها ظاهر می‌شود و از روی تفنن و سرگرمی، دروغ‌های را سر هم می‌کند. به نظر می‌رسد که آنان حتا قصد تطهیر خود را هم ندارند. تطهیر وقتی معنا دارد که ذره‌ای وجدان، شرف و پاکی وجود داشته باشد. غنی، محب و فضلی، باتوجه به کارکردشان، مجسمه بی‌وجدانی و نماد بی‌شرفی هستند، پس تطهیر معنا ندارد.

دکتر سید جواد سجادی